Ik hou van de zomer. Van bellen blazen, van blote voeten in het gras en van zonder jas naar buiten. Ik hou ook wel van warme chocolademelk, dikke wintersokken en dekentjes op de bank enzo hoor, maar de uitkomst van de optelsom van leuke winterdingen verliest het absoluut van de zomerdingen.
Vanmorgen raakte ik helemaal de weg kwijt. Mijn bioritme volledig ontspoord. Ik ontving een mail waarboven de datum 2 augustus 2007 stond. Logisch, an sich. Toch vroeg ik me af of de verzender van de email misschien zijn computerinstellingen moest bijwerken, of dat er iets was misgegaan bij het converteren van de gmail naar de hotmail. Ik wist immers, ondanks duidelijke bewijzen van boven- en buitenaf, dat het ergens begin zomer zou zijn en bij 'augustus' heb ik toch eerder de associatie 'einde zomer'.
Een beetje later zat ik op de weecee en bekeek de tv-gids. (Absoluut te verkiezen boven een krant. Het boek Borderline van Labrèche doet het ook erg goed op de weecee, maar dat terzijde.) Bovenaan de pagina prijkte wederom zeer overtuigend 2 augustus 2007. Vreemd. Van een tv-gids zou je toch mogen verwachten dat ze er verstand van zouden moeten hebben.
Toen drong het door. Het is potjandikkie 2 augustus 2007! Volgens het KNMI duurt de meteorologische zomer van 1 juni tot 1 september. We zitten dus op de helft. Lekker dan.
Ergens in de lente kochten wij een vuurkorf. Ik droomde verlekkerend over lange zomeravonden met een goed boek en een vuurkorf en een glas rosé en over heel veel potjes Catan en Yahtzee winnen. Tot nu toe staat het kreng ongebruikt te verroesten in de tuin en verlies ik nog veel te vaak met spelletjes. Logisch. Ik heb een melatoninetekort, mijn hersenen functioneren een stuk minder door al dat gebrek aan zonlicht.
Goed. Het is dus 2 augustus. De zomer is een maand te laat. Daar valt dus ook geen afspraak mee te maken. Zo onbetrouwbaar als... Frieda? Al is die nog nooit een maand te laat gekomen. Wel standaard 10 minuten, maar het went. (Ondanks dat weiger ik dat publiekelijk toe te geven, verwacht ik nog steeds dat ze op tijd komt en word ik nog steeds sacherijnig, hoor. Dit is geen vrijbriefje!)
De lucht is wit. Dat klinkt raar. Eigenlijk zeg je over luchten alleen maar dat ze blauw zijn. Of donker, of dreigend. Maar vandaag is 'ie wit. Dankzij het dikke wolkendek kan ik rustig naar de zon staren zonder een oogbeschadiging op te lopen. Dat wordt vandaag dus geen bikini en geen relaxsessie in de tuin. Dan maar gitaarspelen en Ikea-fotolijstjes groen verven. Ik leg me neer bij de werkelijkheid. Het is 2 augustus en het lijkt 16 november. Prima. Ik doe wel mee.
Tegen de tijd dat ik mijn gitaar van pure frustratie door het raam gesmeten heb en de groene verf op neus en plafond zit ga ik maar eens op zoek naar een leuke zonbestemming voor de kerstvakantie. Zou je dat kunnen declareren bij je zorgverzekering; zonvakantie wegens winterdepressie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten