Waarom ik (zuiver platonisch) van haar hou

Mijn -zoals je dat vroeger zo noemde en hoewel het nu wat kwijlerig klinkt is het wel 'n mooie omschrijving- hartsvriendinnetje aan de telefoon:

"Búúúrp!!* Ik ben zóóó blij je weer te spreken.
Ik wil echt álles weer van je weten.
Al je gal, al je leukigheden, al je gekke dingen.
Zelfs je stinkscheten wil ik weer."

Joepie. Mijn hart maakte een vreugdesprongetje.
Ze heeft zelfs mijn scheetjes gemist. That's what friends are for!

Mijn vriendinnetje is na 5 weken Suriname weer helemaal terug in Nederland en zojuist hingen we anderhalf uur aan de telefoon. Het gesprek was nog niet af, maar we moesten plassen. Doorgaans zie ik haar -en mij- er wel toe in staat om met telefoon en al op de w.c. neer te ploffen, maar nu was ze bij haar ouders, dus dat ging niet. Nou ja, we halen het binnenkort wel in. Ik ga mn theedoos alvast bijvullen. En nieuwe BLOND-mokken kopen ;-) .



(* Ja. Ze boerde door de telefoon. Dat doet ze vaker. Ik boer dan vrolijk terug. Een soort ongeschreven regel die overal geldt. Ook op straat en in pashokjes. Verder zijn wij heel degelijk opgevoed. Meestal dan.)