Pepermunt

Ik zat zojuist in de kerk om mijn zingende vriendinnetje te bewonderen. Van nature ben ik niet zo van de kerk (wat niets zegt over het/mijn geloof, ik scheid die dingen graag) en weet dan ook weinig van hoe het gaat en hoe het hoort.

Ik ben wel van Stef Bos en moest altijd glimlachen om de tekst van Pepermunt, een lied over hoe men vroeger tijdens de preek een rolletje pepermunt van hand tot hand liet gaan. Ik dacht dat dat een soort parodie was, een uitvergroting van de werkelijkheid.

Wij zaten op de tribune, een prachtplek om mensen te bekijken. Ze deden hun ding, zongen hun lied en ik tikte ritmisch met mijn voet de maat, totdat de dominee (of hoe zo'n meneer ook heet) opstond en op deze manier aangaf dat De Preek ging beginnen. Het bleek hét teken. Ik heb ze geteld.

Zestien rolletjes pepermunt.
En een rolletje Mentos.
Dropmentos, welteverstaan.


Ik ben nog steeds niet zo van de kerk, maar de Mentos was lekker.
Hoorde ik er toch nog een beetje bij.



Je kunt er lekker lang op zuigen
Bijt je tanden er op stuk
En als ik vroeger in de kerk zat
Was het mijn redding en geluk

Pepermunt, pepermunt
Als de preek je gaat vervelen
Als je niet meer luisteren kunt
Pepermunt, pepermunt
Het is de protestantse cocaïne
Voor de gereformeerde junk

[Stef Bos]