Stagestuff

1.
Nadat de verpleegkundige mijn komst uiterst opgewekt had aangekondigd, vroeg mevrouw M. achterdochtig waar ik dan wel niet van was. Van de beweging, zo werd haar uitgelegd.

Er viel een stilte, gevolgd door een pittige reactie, recht uit haar hart: "Nou, daar ga ik toch niet heen!! Ik ben nou effe met mezelf bezig, al dat gedoe de hele tijd. Ik ga niet naar buiten, ik ga me niet aankleden en ik moet al dat gedoe niet. Ik wil met mezelf bezig. Al dat gedram!!"


2.
Met zijn drieën bevolken we de fitnesszaal. Hij, schizofreen in hart en nieren, loopt zijn programmaatje op de loopband en zij, klassiek autist tot in elk vezeltje van haar zijn, doet haar dwangmatige dingetjes zonder dat het enig bewegingsnut heeft. Ik sta voor de vorm wat te bewegen op de crosstrainer en observeer voornamelijk.

Ik weet dat zij in haar dwang ook altijd even op de loopband wil, maar daar staat hij al een half uur en het lijkt er niet op dat hij binnen een kwartier gaat stoppen. Ze staat besluiteloos tegenover me, drentelt heen en weer, heeft zichzelf verloren in de doorbroken dwangmatigheid. De wit met blauw gestreepte wollen trui met rendieren hangt losjes om haar heen. Haar rechterhand fladdert voor haar oog, ze gaat er helemaal in op. Dan zakt de arm en vangt haar blik de mijne. Ik oefen mijn neutraalpositieve gezicht en kijk rustig terug... Ze houdt het zo'n 30 seconden vol en stelt dan al struikelend over de woorden de vraag der vragen: "Wat voor vlees heb jij tussen de middag gegeten?!"



Ik had kipfilet.
Zij een gehaktbal.