Vroege humor

Euforisch vertelde ik mijn pleegpapa aan het ontbijt tijdens de brunch over het vosje, de reeën en het grote hert dat pleegmama en ik die -vroege- zondagochtend tijdens onze fietstocht door de mistige duinen hadden gezien. Ik wees aan hoe groot het gewei van het hert was en legde uit dat het erop leek dat hij heel demonstratief daar speciaal voor ons zo vroeg was gaan liggen.

"Ja", sprak hij zonder op of om te kijken van zijn beschuitje kaas, "maar dat is ook zo. Om elf uur halen ze hem weer weg."