Geen Bluppie

Traditiegetrouw vertelden wij elkaar wat we van elkaar wilden hebben voor sinterklaas. Dat is aan te raden voor iedereen, dan krijg je gewoon wat je wilt en geef je geen geld uit aan dingen die bij de Ander op zolder verdwijnen. Wij houden van duidelijke communicatie. (Al kunnen wij over Heel Belangrijke dingen wel heel krampachtig nonverbaal en ontwijkend en suggestief en moeilijk doen..., maar dat is een ander verhaal. Daarbij krijgen we waarschijnlijk niets van wat we elkaar nu hebben opgegeven, want dan is de verrassing eraf, blablabla... )

Zij vroeg me wat ik wilde hebben. Ik somde -uiteraard, ik ben vrij hebberig aangelegd- een hele lijst op en toen ik écht, écht, écht niets meer wist toe te voegen, noemde ik nog mijn grootste wens: Een goudvis.

"Maar Sana", sprak mijn lieve Roomie, "die moet je wel elke dag eten geven". Schouderophalend trok ik zo'n bekkie van 'ach, dat lukt me nog wel'. Ze vervolgde met: "En regelmatig de kom schoonmaken."

Oei. Daar had ze een punt. Een vrij belangrijk en niet te onderschatten punt. Ik mompelde iets als 'ach, dan koop ik gewoon een nieuwe kom', dat komt wel goed. Maar toen ze reageerde met dat ik daar inderdaad wel toe in staat zou zijn, bedacht ik me dat een goudvis misschien toch wel te duur is voor mijn budget.