Toekomstmuziek

Gisteren kocht ik een zooi stenen en één daarvan staat garant voor het verdrijven van nachtmerries en het hebben van fijne dromen. Altijd handig, dacht ik zo.

Ik ben vannacht getrouwd. En hoewel ik er een uur van tevoren achter kwam dat ik wel een prachtige jurk had maar geen schoenen, bracht dat geen stress. Ik had immers mijn zwarte nikes. Ook twijfelde ik of vriendinnetje F. haar sluier wel mee zou nemen, zodat ook ik die kon dragen. Daarnaast was er nog het grote probleem dat er nog maar één broodje over was bij het lunchbuffet, terwijl ik er toch echt twee nodig had om de dag door te komen. Ook vroeg ik me ernstig af of er iemand aan zou hebben gedacht om ringen te kopen. Eigenlijk leek er, behalve een datum en een plaats, gewoon niets geregeld en toch was ik de relaxedheid zelve. Ik vertrouwde volledig op de ceremoniemeester, al had ik geen idee wie dat was.

Het kon me ook eigenlijk allemaal niet schelen. Ik kon alleen maar denken aan het moment dat ik Hem zou zien en me tegen hem aan zou kunnen vleien. Gewoon mijn hoofd tegen zijn schouder. Dan zou alles goed komen.


Hoewel ik de laatste tijd regelmatig heel intens kan wanhopen over de toekomst, begint het nu wel langzaam te dagen dat het inderdaad allemaal goed gaat komen.

Ik en mijn stenen.
Wij komen er wel.