Op mijn gammele herenfiets race ik over de kleine kinderkopjes. Mijn fiets kostte twee tientjes bij een aardige Marktplaatsmeneer en zo klinkt 'ie ook. Rammeldebammel. Toch fietst 'ie heerlijk en dat gerammel is eigenlijk wel handig - iedereen hoort mij aankomen. Daar mogen ze dankbaar voor zijn.
Zonder de weg te weten pendel ik op gevoel richting het centrum. Mijn shopverslaving smeekt om bevrediging en dat doet wonderen voor mijn richtingsgevoel. Als een volleerd Leienaar rij ik mijn Tour de Leiden.
Dan ineens wat herkenningspunten. Een museum. Nog een bocht verder een prachtige kerk. Mijn geschiedenisleraar van 3VWO duikt op in mijn gedachten. Foei, wat had ik een hekel aan die verplichte tripjes langs de monumentale gebouwen. Nu vind ik het prachtig. Het klopt allemaal zo mooi bij elkaar, zo'n oude stad.
Ik sjees langs grachten, verbaas me over de tientallen eettentjes, richt in gedachten één van de hoge herenhuizen in en snijd her en der wat bochten af. Dat mag. Hier. In de stad.
Na 'n uurtje shoppen in de stad waar ik op mijn 13e mijn 1e kledinggeld uitgaf, kies ik een nieuwe route. Mijn hoofd wil nog meer gerammel door de oude straatjes en wil over zoveel mogelijk prachtige bruggetjes over de grachten. Zigzaggend om bussen en brutale automobilisten heen race ik naar huis.
Huis past helemaal bij alle indrukken van de middag. Zwartwit geblokt zeil in de keuken, verzakte en dus schuin aflopende kamers, overal posters, flyers en andere antieke ophangsels, koken in pannen van een huisgenootje, pasta eten - want makkelijk en goedkoop-, een slecht werkende verwarming..
Hoewel ik nooit écht in dit studentenwereldje zal (en wil) horen, voelde ik mij vandaag op mijn rammelende brik als een vis in het water.
En morgen?
Morgen mag ik weer lekker naar mijn eigen dorpstad met mijn 'eigen' burgerlijke huisje.
Dat tempo hou ik een stuk beter bij :-) .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten