11 januari 2008

Sana op de fiets

Met een euforisch gevoel racete ik door de straten. Na afgelopen dagen veel te hebben geknokt met allerhande eindopdrachten en de bijbehorende perfectionistische trekjes en faalangst was het een feestje om ze in te leveren. Hoppa, en weer twee weekjes vrij. Ik hou d'r van.

Maar dan. Verkeerslicht op rood. Piepende remmen. Nou ja, niet echt, want de remmen van mijn fiets piepen niet, maar het klinkt zo mooi. Naast me staat een oud mannetje, type elke-dag-op-een-bankje-in-het-park. Hij begint tegen me aan te kletsen over de pech die wij -ja, hij verenigt ons heel brutaal direct tot een wij- hebben met het rode licht. Ik besluit in alle euforie die door mijn lichaam bruist me niets aan te trekken van mijn gillende anti-mannen-alarm en klets lekker provocerend terug: 'Ja, nou, poeh, dat hebben wij weer. Wat 'n pech. We hebben ook a l t i j d pech. Weet u, het is ook gewoon een rótleven. We zouden er eigenlijk mee moeten stoppen.'

Hij valt stil. Dat had 'ie vast niet verwacht, want hij vervolgd: 'Ach, maar u heb toch niet zoveel pech? U ziet er hartstikke gelukkig uit. U heb vast heel veel geluk. Weet je.. u zou het eigenlijk weg moeten geven.'
Meneer, dát is het. Dát ga ik doen met mijn leven, mn geluk weggeven. En dan begin ik bij u!

Vervolgens begint meneer over dat het wel kerst lijkt met het autoverkeerslicht op groen, het fietsverkeerslicht op rood en het zilveren (= wit, maar ach, oud en dus bijziend) lichtje wat laat zien hoe lang we nog moeten wachten. Ik knik en hm nog wat met 'm mee en heb nog een opmerking als 'gut, en dat lijkt wel een heuse kerseboom' in mijn hoofd, maar dan springt het stopverkeerslicht op groen en ik op mijn fiets.

Tijdens mijn sprint draai ik me om naar de meneer en roep 'fijne dag nog!'

'Jij ook, meissie*... en veel geluk!'



*Met dat 'meissie' verpestte 'ie het voor zichzelf. Zit ik potdikkie al een heule tijd te knokken om mijn meisjes-imago van me af te schudden en mij te profileren als een heusche vrouw, gaat hij me 'meissie' noemen. Tsk! Nou ja. Ik ben toch gelukkiger. Volgens hem.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

ach, je shcreef het zelf al.....oud en dus bijziend...

hij zag je rijpheid even niet, verblind door de felheid van het groene verkeerslicht....

je schrijft leuk!

Anoniem zei

meissie uit de mond van een dergelijke man mag je denk ik anders interpreteren. Een vrouw van 35 met 5 kinderen om haar heen zou hij -denk ik- ook nog meissie noemen... Iets volks, amsterdams!

Stoer ben je! :)

x f.