10 januari 2008

Sana's archief

Ik kan het niet nadoen en ik kan er ook geen fragmentje van op het wereldwijde web vinden, maar ik kan u verzekeren dat de tune van het t.v.-programma Tien Voor Taal echt heel mooi is. Het programma wat volgt op die tune is ook geweldig, al vonden Roomie en ik gister dat het algemene niveau wat gezakt is afgelopen jaren. Een andere optie is natuurlijk dat ons intelligentieniveau door de gedwongen omgang met elkander fors is gestegen. Je weet het niet.

Mijn jeugdherinneringen zijn op één twee handen te tellen. Mijn geheugen laat me op dat gebied als een baksteen vallen. Het schijnt dat de mens zo in elkaar zit dat als je heel hard je best doet om de nare dingen te vergeten, dat dan ook de leuke dingen van je harde schijf verdwijnen. Of in ieder geval op een nu nog onbereikbaar stuk worden opgeslagen.

Ik vraag mij dan altijd af of die leuke dingen net zo onverwacht en intens terug kunnen komen als die nare dingen. Dat ik, als ik lekker in de stad loop te banjeren, niet ineens een gevoelsbeleving krijg van een grote man die me achtervolgt, maar gewoon een warme herinnering aan hoe we regelmatig een ijsje gingen halen 's avonds na het eten en elkaar vertelden dat we van elkaar hielden. Dat zou wel zo eerlijk zijn, toch? Lekker yingyang. Tot op heden heb ik daar echter weinig van gemerkt. Mijn ying-yang loopt behoorlijk scheef.*

Ik dwaal af... dit stukje begon over de TienVoorTaalTune.
Ik was gisteren de pc aan het afsluiten ten einde om half 10 op mn bed te liggen. Twee nachten bij Zusje slapen is gezellig, maar wij zijn nog niet helemaal ying-yang aan elkaar's snurkjes, geluidjes en hoestjes gewend. Volgens mij hebben we allebei 's middags op onze eigen bank liggen pitten. Ik wel, in ieder geval.

Ik hoorde de tune en direct was ik klaarwakker. SpaCactus ingeschonken en hoppa... languit op de bank en mooi nog even kijken. TienVoorTaal betekent voor mij op maandagavond thuiskomen na een zware schaatstraining. Een maandagavond waarop Broertje en Zusje al op bed liggen en waarop Vader zijn eigen trainingsuur na dat van mij heeft. Kortom; een avond waarop ik wat quality-time met mijn moeder kon spenderen...

Het hele huis muisstil, gordijnen dicht. Buiten alles donker, op een klein lichtje in de voorkamer na. Warme chocolademelk en een stapeltje crackers met kaas. En wij samen. TienVoorTaal-kijkend...

In die tijd had en deed ik niet zoveel met met Moeder. Doorgaans speelden wij water en vuur en daar waren we beiden ontzettend goed in. Als er wereldkampioenschappen bestonden, zouden we meedoen - op voorwaarde dat we allebei een eigen kleedkamer tot onze beschikking zouden hebben. Toch is dit één van de dingen waarbij ik me herinner dat water en vuur onder bepaalde omstandigheden best goed samengaan. Gelukkig maar. Dat die lijst vanaf nu maar heul veul groter mag worden.


* Ik las laatst Heldere maan van Lulu Wang, vandaar mijn ying-yanggeneuzel. Prachtig boek trouwens, als je van doorzetten houdt.

1 opmerking:

karin r. zei

Dat van die harde schijf verbaast me ook. Ik herinner me ook vrij weinig van vroeger. Alhoewel ik er wel steeds meer mee bezig ben.