Ik weet het. Het is stil hier. Voorheen betekende dat bij mij meestal dat ik ergens onder drie dikke dekens in een hoekje mijn al dan niet reëele zonden lag te overdenken met een pot thee en een stapel zakdoeken en heel hard mijn bestaan ontkende.
Tegenwoordig betekent het vooral dat ik druk ben. Druk met leven en met alles wat daarbij komt kijken. Want da's veel, hoor. Dat werkt net als met ziekzijn. Pas als je flink ziek bent, ontdek je hoe mooi het is om gewoon gezond te zijn. Zo ook met niet-leven. Pas als je écht gaat leven, ontdek je hoe mooi het is en hoeVEEL het vooral is.
Op bonnetjes, in kladboekjes en op andere kladjes ontdek ik regelmatig van die zinnetjes die ik daar even snel neerkrabbelde om er vervolgens een mooi logje van te willen schrijven. Maar ondertussen werd ik jarig, vierde ik feest, genoot ik van m'n nieuwe stageplek in de psychiatrie en herontdekte ik mijn passie voor m'n beroep, dacht ik na over een te publiceren boek, ervaarde ik mijn vermogen tot liefhebben en maakte ik contact met zoveel lieve mensen...
En tja. Dan gaat 'n week snel. Véél te snel. Dus vandaar gewoon even de twee zinnetjes die ik laatst op de scorelijst van een potje Yahtzee krabbelde.
1. Ha! Daar ben je dan toch mooi met open ogen in gewaterfietst.
2. Pfff.. dat klinkt alsof er een tuba onder de tafel zit.
Zo.
Verzin er zelf maar een leuk logje bij.
De volgende keer doe ik het weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten