13 februari 2008

Sana doet ook aan psycho-educatie

Boosheid is een emotie en emoties kun je niet controleren. Die zijn er gewoon en fladderen alle kanten op. Dat is waar. De uiting van die boosheid is echter wel te controleren. De meeste mensen gaan dan stampvoeten, met servies smijten of besluiten er -zeer verstandig- gewoon maar over te communiceren. Je kunt er ook allerhande andere trucjes mee uithalen: verdringen, relativeren, afsplitsen, projecteren, verinnerlijken, verdoven.

Als je maar lang genoeg op die trucjes oefent, dan lijkt het alsof die boosheid er niet meer is. De boosheid verdwijnt in je zogenaamde 'blinde vlek'. (Johari-venster) De boosheid blijft echter altijd bestaan, alleen gebeurt dit op onbewust niveau. Via allerlei alternatief (en meestal destructief) gedrag uit het zich..

Zo kan het gebeuren dat iemand na jarenlang te hebben geautomutileerd ineens ontdekt dat ze de woede naar de boze stiefvader eigenlijk afreageert op haar eigen lichaam. Of iemand jarenlang zwaar verslaafd is aan de drugs of alcohol na een overdosis van het één of ander in therapie ontdekt dat hij/zij die drugs of alcohol gebruikt om emoties (o.a. boosheid) van zijn verwaarloosde jeugd te onderdrukken... En zo kan boosheid jarenlang onderdrukt worden en dus in het onbewuste drijven.., totdat het via ander gedrag boven komt.

Mijn Zusje gaf gister een mooi praktijkvoorbeeld. Ze vertelde over haar huisgenootje wat de effe snel gelezen post gewoon weer terug in het gezamenlijke postvak doet ('voor later') en wat de keuken nooit opruimt en dat soort dingetjes. Tijdens het vertellen werd haar stem steeds hoger en luider en gebruikte ze krachttermen als 'verdorie' (jaja, mijn zusje is een extrema). Toen ik haar teruggaf dat ik het wel normaal vond dat haar dat wat irriteerde, riep ze heel hard 'maar ik ben niet geïrriteerd!!!!. En ik ben ook niet boos, ik ben noooooooooooooit boos.' Dus...... die heeft ook nog wat kippetjes te slachten.

Kortom; ik denk dat je je eigen boosheid wel ineens kunt ontdekken. Sterker nog; ik heb het aan den lijve ervaren en heb zo'n flauw vermoeden dat ik binnen een paar jaar bij wijze van spreke een hele dierentuin zou kunnen slachten. Er valt nog heel wat te ontdekken...

11 opmerkingen:

Anoniem zei

Nounou. Dit is niet bepaald mijn expertise, maar het kan dus zijn dat er boosheid in je zit waarvan je je niet bewust bent omdat het zich alleen uit in ander gedrag, maar hoe kan je dan nagaan of die uiting in ander gedrag wordt veroorzaakt door de emotie boosheid, of dat die niet wordt veroorzaakt door een andere onderhuidse emotie, bijvoorbeeld angst?

(Sorry voor zo'n hele lange zin).

Sana zei

Precies.

En hoe je daar achter komt? Meestal alleen als dat gedrag afwijkend is en je daarop vastloopt. (Of als anderen er veel moeite mee hebben ;-).)

Door dat afwijkende gedrag niet meer te doen, kom je dichterbij het gevoel. Dus stoppen met drinken/drugs, stoppen met bushokjes kapotmaken, stoppen met automutileren... En dan ga je voélen. Dat begint vaak met angst-voor-de-angst, en na veel uitrafelen kom je bij de ware emotie (en oorzaak) uit..

Interessant he? :-D
I'm loving it!

Anoniem zei

Hoe je erachter komt? Door een zus die je de waarheid zegt :P haha....
Het was weer erg verhelderend! (Al vraag ik me toch af wie/wat ik allemaal klein kan snijden als ik ooit al die boosheid/geirriteerdheid/whatever naar boven laat komen... want dit was nog maar een klein dingetje wat ik stiekem (shit, nu niet meer stiekem, ik heb geen excuus meer) onderdruk!
I love it too! (behalve een klein nadeel dat 't nu over mij gaat :P)

Sana zei

Joh, da's juist een voordeel, want als je het er niet over hebt, wordt het ook niet anders. Open gooien dus die zooi! Ik vond het ook weer een erg verhelderend gesprek... doen we welke week, oké? :-P

Zal voor volgende week kip halen en véél groenten en aardappels. Kun je lekker snijden.

Anoniem zei

Ja. Ben het helemaal met je eens ;)

En ik bedenk me ineens dat ik mijn bokszak weer eens moet ophangen.

karin r. zei

Boosheid van kleins af aan niet mogen uiten, of niet voldoende, maakt ook dat je later niet goed weet hoe je boosheid het beste kunt uiten.
De kinderen in mijn groep mogen best wel eens tegen een ander kind (of tegen mij) zeggen dat ze boos zijn.
Boos is een emotie dat hoort bij innerlijke gekwetstheid en/of verdriet.

Nathalie zei

Juist omdát mensen hun boosheid niet uiten, of te laat uiten, of niet weten hoe ze het goed moeten uiten, ontstaat een hoop rotzooi op deze wereld.
Hoe vervelend het soms kan zijn dat een vriend(in) opeens vertelt dat iets vervelend vindt, of boos is op je... het wordt pas écht vervelend als diegene er zolang mee wacht, dat de boosheid over dat ene punt helemaal vermengt met de mening over jouw hele persoon. Exit vriendschap, is het dan vaak, helaas.

En dat is dan een voorbeeld op extreem micro-niveau.. laat staan als het gaat over irritaties tussen de bazen van landen..... Als die landen ook atoomwapens hebben... *brrr*

Anoniem zei

Elke dag ontdek ik weer iets in mezelf... dat is heel mooi, dat heet groeien!

Anoniem zei

afweermechanismen zijn soms best handig ; )
nog handiger is als je ze bewust gebruikt, maar dat gaat idd in de meeste gevallen niet op. die blinde vlek kent zo ook nog eens z'n valkuilen ; )

ik hoop dat je ontdekt dat boos zijn iets is voor het moment en niet meer dan dat.

Anoniem zei

Heerlijk bezig Sana, hier geniet ik van. Je bent 'r goed in! :)

Anoniem zei

mooi en goed uitgelegd Sana

.."en na veel uitrafelen kom je bij de ware emotie (en oorzaak) uit.."
en wat moet je dan met die ware oorzaak? Want als je daarmee niks doet dan komt die boosheid toch telkens terug?
Op de stipsjes achter jouw woordje "uit" komt dan volgens mij de volgende zware stap "vergeving"
en dat kan een heel leven in beslag nemen. misschien is de oorzaak wel zo pijnlijk verdrietig dat je daar niet toe kan komen en zal boosheid een bestaande emotie blijven maar die je wel zoals jij dat zo mooi zei in het uiten te controleren is