Schrijf a.d.h.v. een thema een stukje van 250 woorden.
on·der·zoe·ken
1 proberen om iets beter te leren kennen, om er een beter inzicht in te krijgen
Volgen
Al bijna anderhalf jaar probeer ik op alle mogelijke manieren uit te vinden wat en hoe zijn manier van tegen naar de wereld kijken is. Thom is vijf, hartstikke autistisch en hartstikke lief. Samen onderzoeken we de wereld.
Als hij weer eens met z'n handen staat te fladderen en gebiologeerd naar buiten staart, ga ik er meewapperend naast staan en probeer in mijn blik hetzelfde te vangen. Als hij met een angstvallige blik kijkt naar de waterspetterende kinderen in het zwembad, probeer ik naast hem te gaan staan om samen de angst te lijf te gaan. Als hij dan voorzichtig ook met wat water spettert om te kijken of hij dat spannende, oncontroleerbare water te pakken kan krijgen, spuug ik het water in een boogje naar hem terug. Water is kan leuk zijn, zolang je maar rustig aan doet en eerst heeeeeeel goed en zorgvuldig de boel observeert. Controle is het toverwoord.
Stapje voor stapje dichterbij zijn wereld. Forceren heeft geen zin. Het enige wat werkt is het begrijpen. Proberen te begrijpen waarom harde geluiden eng zijn, onderzoeken waarom anders dan anders zo ontzettend beangstigend is.
Ik kijk naar hem, hij kijkt naar mij. Ik denk te weten hoe het hoort, het leven, en doe het voor. Hij vertrouwt erop dat ik het weet, en doet me na. Samen ontdekken, samen onderzoeken hoe het werkt. Het lijkt alsof ik bepaal. We geloven er beiden in. Toch is en blijft hij degenen die mij laat voelen of hij er wel of niet klaar voor is. Klaar voor de wereld, en klaar voor de volgende stap.
Ik volg hem.
En daardoor volgt hij mij.
13 opmerkingen:
Mooi, ik denk/weet zeker dat dit kind een bofferd is met iemand die zo naast én achter hem staat.
mooi. en een mooi plaatje erbij. (zijn jullie dat ook zelf ?)
Hallo Sana,
Een mooie WoW, met gevoel geschreven. Vooral die laatste zin maakt het prachtig af. Zelfs als buitenstaander voel je: zo moet het zijn, zo is het goed.
Wat een lief kijkje in de wereld van een moeder en haar angstige zoon. Het lijkt me heel moeilijk dat dagelijks weer op te kunnen brengen. Goede WoW
@Inge: Nee, dat zijn we niet zelf. Maar het verbeeldt wel precies hoe het is.. vind het niet zo'n feest om hier met mijn -en zijn- hoofd te staan ;) .
@Alice: Het is niet mijn kind, maar wel grappig en tekenend dat jij het zo hebt opgevat. Ondanks dat is het inderdaad soms wel heel moeilijk om constant maar weer het geduld op te brengen..
Sana wat mooi geschreven! Ik zag een verzorger en een patient, maar ja dat is dus heel persoonlijk blijkt.
Thom is de jongen die ik zwemles geef, waar ik soms oppas en met wie ik andere leuke dingen doen. (Naar het station gaan en treinen kijken levert daarbij het ultieme geluk.)
Dus die verhouding is niet zo verkeerd geschat ;) .
Prachtig! Ik ben niet op persoonlijk vlak bekend met autisme, maar ik geloof gewoon dat deze manier van benaderen de beste is!
Geweldig, een ander woord heb ik er gewoon niet voor. De liefde voor het kind is voelbaar.
Fijn stukje, heb ik graag gelezen.
Prachtig verhal!
Toch zal zijn wereldje nooit de jouwe worden, en de jouwe nooit de zijne, maar zo met en naast elkaar is geweldig!
Wat een mooi stukje zeg.
Die laatste twee zinnetjes zijn heel veelzeggend.
een mooie gevoelige wow. knap om zoveel geduld en dicipline op te kunnen brengen.
Een reactie posten