26 mei 2008

Ik vraag me zoveel af.

Terwijl ik kwijlend voorbij die grote en heul leuke schoenenwinkel hobbelde, probeerde ik mijn sleutelbos uit mijn tas te trekken. Dat gaat nooit soepel, want ik heb a. een enorm rommelige tas zonder vakjes en b. een enorm grote sleutelbos die altijd overal aan blijft hangen. Ik zou natuurlijk kunnen kiezen voor meerdere kleine bosjes, maar ik ken mijzelve. Als mijn hoofd niet vastzat, zou het wegens chronisch zuurstofgebrek allang weggerot zijn en zou ik nooit op het juiste moment de juiste sleutel tot mijn beschikking hebben.

Maar goed. Ik trok wat aan mijn zwarte Puma-keycord, mopperde nog wat en zag ineens die zwerver. Of nou ja, het was een zwerfster. Bedacht me dat zij nooit met de sleutel van het sportgebouw zou proberen haar fietsschuurtje te openen. Of tevergeefs stond te porren met de voordeursleutel in het sleutelgat van de achterdeur.

Deed me denken aan de piramide van Maslow. Volgens die meneer kun je je als mens niet verwezenlijken als de fundamentele behoeften niet bevredigd zijn. Zonder de fysieke behoeften als eten en drinken, huisvesting, veiligheid en zekerheid kun je niet komen tot een sociaal leven, tot waardevolle initimiteit, tot zelfverwezenlijking en transcendentie.

Oftewel: als je in een museum loopt met honger, zul je eerst iets te eten gaan zoeken voordat je je echt open kunt stellen voor de kunst. En zolang je geen huis hebt om je veilig te voelen, kun je niet komen tot een hechte relatie.

Maar, dacht ik daarna, hoe zit dat dan met die zwervers die bij hoog en laag beweren dat er geen beter bestaan is dan het zwerversbestaan? Is dat hetzelfde als uitgemergelde meisjes die roepen dat ze écht niet zonder eetstoornis kunnen? Of een junk die het leven met drugs écht zoveel meer diepgang vindt hebben?

Zijn het angsthazen met bindingsangst? Of hebben ze zoveel faalangst dat ze het leven simpelweg niet aandurven en zichzelf ervan overtuigen dat dit echt het allerbeste is dat het leven hen te bieden heeft? Weten ze niet beter en heeft het leven hen zo dikwijls teleurgesteld dat ze hun verwachtingen dramatisch hebben bijgesteld?

Het boeit me. Wat is het verhaal achter dat smoezelige gezicht, welk verhaal hoort er bij de plastic tas met spullen? Wat heeft hij of zij meegemaakt dat het zover heeft kunnen komen? Dat de fundamentale behoeften er niet meer toe doen....?


Nou, en zo liep ik wat en mijmerde ik wat. Aan het eind van het liedje voelde ik mij ineens een intens tevreden mens, met in mijn hand bungelend de sleutels van mijn huis, van mijn zusjes huis, van mijn geweldige stageplek en van mijn drie fietsen. (Drie. Ja. Rozegroengestreepte opoe-fiets, mountainbike en afgestrapte stationsfiets.)

6 opmerkingen:

Anoniem zei

drie fietsen. wat een luxe.

en ik geloof er maar tot op zekere hoogte in, want man o màn wat kan ik ook genieten op een lege maag.

en achter elke zwerver (m/v) steekt een ander verhaal...

Anoniem zei

Laat ik mijn visie hierop hééél kort samenvatten: ik meen dat onze menselijke cultuur direct voortvloeit uit onze grote hersenen en geloof dat alle behoeftenlagen bovenop de basisbehoeften luxe lijken, maar uiteindelijk een last zijn. Omdat we daardoor niet goed meer in het hier en nu kunnen leven. En dat is niet relaxed. Cultuur is een freak-acccident van de evolutie.

Anoniem zei

tja wat is het verhaal achter de persoon. Dat zou mooi zijn om te weten....

Ik vind het mooi dat je aan het eind van je log kunt zeggen dat je een intens tevreden mens bent...

ik zou zeggen: geniet van dat gevoel, want vaak is het snel weer over... (althans hier)

Anoniem zei

ik geloof heilig
in die piramide.

Sana zei

@Inge: True. Dat geldt voor iedereen. Maar ik weet zeker dat dat genieten je snel vergaat op moment dat je de zekerheid mist van een gevulde maag. Op moment dat jij op vakantie hopeloos verdwaald in een groot donker bos, dan vergaat dat genieten en zak je in de piramide wat treetjes naar onder.

Anoniem zei

Prachtig log. Heel herkenbaar ook. Mooi geschreven Sana!