23 mei 2008

Sana wisselt net als het weer

Het was zo'n dag waarop ik wakker werd en het eigenlijk direct al wist voelde. Oei, dit kan wel eens een hele grote klus worden. En dus ijsbeerde ik door het huis, vroeg me af wat ik met mezelf aan moest, begon ik aan alles en maakte niets af. Zo'n dag. Of nou ja. Toen was het pas half 10. Ik zei al, het zou een zware dobber worden.

Uiteindelijk besloten om naar de markt te gaan om fruitjes en groentjes te halen. Da's eigenlijk een zaterdagjob, maar ach. Soms is afwijken van de structuur goed voor een mensch. En iets doén is beter dan thuis op de bank hangen. Althans, dat roep ik altijd tegen mn cliënten.

Halverwege echter veranderde het plan en koerste ik regelrecht naar de HEMA. Een kladblok van een euro en een zwarte pen van negenenzeventig eurocentjes rijker fietste ik richting park en zocht een afgelegen plekje tegen een boom.

Ik schreef en schreef en schreef. Bij elke gedachtensprong begon ik op een nieuw blaadje. Gelukkig kostte dat kladblok maar één eurie, al moest ik wel even aan de boom denken die voor dit kladblok gesneuveld was.


Maar goed.
Tussen het schrijven door begluurde ik de fuut(?) die z'n verenpak aan het schoonboenen was, genooot ik van het zonnetje en ineens.....



Ineens zag ik dit.
En dacht aan Karin. En aan haar oproep om hartjes op te sturen. Hartjes die je zomaar, terwijl je er dus niét naar op zoek bent, want zo schijnt dat te horen in en met de liefde, tegenkomt in de wereld om je heen.



Dus ik fliepste (en dacht aan Inge's peuter) en schold mopperde op de microstand die niet meewerkte en ontdekte dat 'ie op het gewone standje véél mooiere foto's maakt.

Vlak daarna zag ik dit.
Het plekje waar ik
mijn huis ga bouwen.
Met torenkamertje.
En een touwbrug.






Op de terugweg fietste ik toch nog even langs de markt voor de vitamientjes. Eenmaal thuis scheen de zon ook in mijn wereld en ik evalueerde mn ochtendje. Ik liet de structuur los, ik besloot iets te doen, ik ontdekte de liefde én mn toekomstige huis, en sloot zeer tevreden af met een lovely salade, een cracker ham-hongingmosterd en een cracker griezelpasta.

En dat was
nog maar de ochtend.
Dit moet ik vaker doen.

Op naar de middag!

4 opmerkingen:

Anoniem zei

"Op naar de middag!"

En? Was het een goed plan?

Anoniem zei

die griezelpasta ziet er oprecht griezelig uit. en wat leuk, dat je aan ons dacht =) en wat een mooie hartjes en wat een fijne ochtend toch nog. zo gaan die dingen. meegaan, is mijn advies ; )

Aukje zei

Sanaschrijft.
Toepasselijke titel voor iemand die leuke stukjes schrjft.
Aukje blogt, scrapt en probeert te schrijven :)

Nathalie zei

Wow, wat een ochtend.
Doe mij ook dat soort momenten! Ik geloof dat ik het heerlijk zou vinden, maar er toch niet helemaal voor weggelegd ben. Te druk altijd met alles enzo...