Schrijf a.d.h.v. een thema een stukje van 250 woorden.
Vechten
1 met lichaam geweld of met wapens tegen iem. tekeergaan
2 zich weren, zich inzetten
3 wedijveren
De liefde vecht
'Thom, zullen we nu de verjaardag gaan vieren?', vraagt de mama en ze steekt haar hand uit. 'Ja, dat is wel een beetje goed', spreekt hij aarzelend.
Hij staat op, wappert met zijn handen en grijpt dan de uitgestoken hand. Houvast. Zijn zekerheid. Het is nog even wachten op de taart, die met enige vertraging in de keuken wordt voorzien van kaarsjes. In de luttele seconden die niet passen binnen de structuur van het verjaardag vieren wordt het gevecht zichtbaar. Onrustig flitsen zijn ogen heen en weer van de mama naar alle mensen naar het plafond. Wat moet ik nu, wat gaat er gebeuren, wat is de bedoeling, hoe moet dit?!? Gevecht met zichzelf.
Na wat loze seconden volgt toch eindelijk de taart. Thom op de stoel en samen met alle opa's en oma's, tantes en ooms, vrienden en kenissen, het broertje en natuurlijk de papa en de mama zing ik uit volle borst het Langzaljeleven. Zijn ogen komen wat tot rust. Het ene moment is er wat plezier zichtbaar, het andere moment lijkt hij niet te snappen waarom mensen dit toch op deze manier met elkaar geregeld hebben. Wat 'n gedoe.
Dan het belangrijkste deel van het vieren van een verjaardag: cadeautjes uitpakken. Voorheen vooral een automatisme zonder enige beleving. Cadeautje uitpakken, dankjewel zeggen, volgende. Snel het rijtje afwerken en terug naar de computer. Koptelefoon op en een computerspelletje spelen. Zijn manier om de spanning wat te ontladen. Of Thom blij was met zijn cadeautje kon je weken later bij de mama informeren.
Maar. Vandaag. Ik
Ook mijn cadeau viel in hele goede aarde. Hij is zes jaar en één dag, maar kon op het cd-hoesje prima lezen dat het een cd van de smurfen was. En weer straalde hij. Het toegevoegde poppetje van Gargamel zorgde voor een prachtige imitatie. Grrrrrrrrrrromm... Gargamellllll...
Na alle taart, cadeautjes en felicitaties vloog hij terug naar de computer. Want. Ook al gaat het veel beter, het blijft ingewikkeld, autisme & jarig zijn. De visite ging roken of plassen of spelen met de andere kinderen. Ik bleef zitten.
Ik bleef zitten en keek. Naar hem. Naar zijn broertje - ook autistisch. Naar de papa en de mama. Naar de opa en de oma. Naar alle andere mensen die de afgelopen zes jaar zo intens hard samen met hem hebben gevochten om het mannetje te krijgen waar 'ie nu is. Ik zag en voelde zoveel liefde.
Het gevecht is nog láng niet voorbij, het zal hoogstwaarschijnlijk zijn hele leven duren, maar ze doen het met liefde. En zo lang de liefde de drijvende kracht is, heb ik er alle vertrouwen in dat dit gevecht gewonnen gaat worden. Dag in, dag uit. Telkens weer.
8 opmerkingen:
Fenomenaal stuk, Sana. Ontroerend ook. Daardoor kon ik me helemaal inleven. En ik denk: hoe zal zo'n kind het beleven. Weet hij? Of weet hij (nog) niet. Dingen om over na te denken.
Complimenten. Ik hoop dat de andere WoW ers ook komen lezen.
Mooi stukje.
Heel erg mooi geschreven. En indrukwekkend en zoals Plato al zegt: ontroerend. Mensen met 'gewone' kinderen staan bij zulke dingen niet snel stil. Bedankt voor deze eyeopener.
Dit is heel mooi geschreven, een ontroerend verhaal. Autisme heb je voor het leven, het gaat nooit over. Wel kunnen de autist en de mensen in zijn omgeving leren hoe er mee om te gaan, al is dat beslist niet makkelijk!
Trui
zeker een mooi stukje.
over een mooi mannetje.
(en ik heb er geen half uur over gedaan om te lezen, maar in de tussentijd even gegeten ; )
Hier is maar één woord voor: Wow...!!
Prachtig gevecht, heel ontroerend!
Prachtig stuk, het geeft een duidelijk beeld. Knap!
Een reactie posten