Sana houdt voortaan haar mond

We lagen op het strand en hadden het goed. Héél goed. 's Nachts zwaar en bangmakend onweer, overdag een prachtig zonnetje en een lekker strand. Na een hyperactieve avond op het terras lagen we lekker uit te slapen op het strand. Ik was inmiddels wakker en keek wat om me heen.

'Hé, kijk daar, een potentiële huwelijkskandidaat!', zei ik, terwijl ik wees naar een voorbijlopende stoere broek met een gespierde bovenlijf erboven.

Toen hij omdraaide om wat tegen zijn de hond te brullen, zag ik dat zijn voorkant niet helemaal paste bij mijn droomprins, maar voordat ik die zin had kunnen afmaken, brulde vriendin M. gierend van het lachen: 'Hé, da's mn Broertje. Jellllleeeeee!!!!!!!!'

En ja hoor, StoereBroekEnGoedBovenlijf kwam onze kant op. Vier meiden gierend van de lach op hun handdoekjes, ik vuurrood van schaamte weggedoken.

Ik checkte C..
(C. is de boef van het stel, die moet je in de gaten houden, want voor je het weet tackelt ze je of haalt ze een andere streek met je uit.)

C. keek braaf en ik wist, die houdt haar mond. En terecht. Ik had d'r persoonlijk met kop en al ingegraven in een heule diepe kuil. Van de rest van de meiden verwachtte ik eigenlijk automatisch een geheimhouding, want 'die doen dat niet'.

Maar. Jawel.

M. vond het blijkbaar zó grappig, dat Jelte snel even op de hoogte werd gebracht van wat Sana zojuist had gezegd. Die vond het ook grappig. Ja duuhh. Zo grappig dat 'ie er ook nog even gezellig bij kwam zitten en honderduit babbelde.

En ik lag daar maar.
Heel druk te doen alsof ik het tijdschrift wat onder mn neus lag enorm interessant vond en echt geen seconde over had om me te mengen in het gesprek. Want oh. Wat was ik rood.