Het is zo stil hier, zo stil. Ik begrijp dat wel. Ik weet immers wat ik doe in alle andere uurtjes en minuutjes van de dag. En ergens weet ik wel dat ik geen verklaring schuldig ben, maar ergens knaagt toch een schuldgevoel. Misschien wel dat naar mijzelf. Want schrijven is mijn lust en mijn leven, toch? Nou dan!
En toch gebeurt het niet. Sinds een tijdje staat er op mijn zolderkamertje namelijk een heuse piano, en -ik hou daarvan- het was liefde op het eerste gezicht.
Ik was altijd al van het muziekmaken. Op de gitaar. Alleen. Nou ja. Ik ben niet zo'n doorzetter en na een coupletje (en in hele goede gevallen een refreintje) vond ik het tijd voor het volgende liedje. En dus. Kon ik van alles, maar eigenlijk niets. Daarbij fluisterde er al die tijd hele stoute stemmetjes in mijn oor dat ik het toch niet kon en wat denk je nou, dat dit mooi is?!?!, dat je ooit een fatsoenlijk liedje zult schrijven. Dat hielp ook niet echt. Echt niet, eigenlijk.
Maar nu. Ik kan nog steeds niet veel. Maar: ik ken veel akkoorden en dat helpt. De stemmetjes zijn stil en ik vertrouw op mezelf. Dat helpt enorm. En dus speel ik en zing ik en luister ik en speel en zing ik weer. Ik schrijf zelfs. Al is dat laatste echt in een babyfase, dus verwacht maar niets.
En toen was er ook nog Inge. Die stuurt me de mooiste liedjes met de meest prachtige teksten, waardoor er op slag weer wat begint te borrelen. Ik moet gewoon nu spelen, proberen, doen!
Het maakt me zo blij, zo diep tevreden. Als ik me shitty voel, kan ik me erop verheugen om het even lekker allemaal van me af te spelen, en als ik blij ben is er niets fijner dan het spelen van een vrolijk liedje. Het maakt alles goed.
Ik was er van overtuigd dat mijn gitaar niet mee naar Ghana zou gaan, want hey, ik kan toch niks en wat hebben zij daar nou aan?! Misschien is dat niet zo belangrijk, net als wat anderen mensen denken en vinden. Ik heb er veel aan, en ik ben ieder die mij stiekem zo ontzettend inspireert en motiveert echt heel, heel dankbaar. Deze ontdekkingsreis is een mooie, en ik hoop dat ik voor altijd mag blijven reizen.
[/kwijlmodus]
2 opmerkingen:
ツ
meis!
wat fijn om te lezen.
en muziek is.zo.mooi. en je kunt er zóveel mee. en je kunt er zoveel door.
en je kunt er zoveel mee voor een ànder ook! maar alleen al voor jezelf zeg ik, mee die gitaar! en mocht dat niet kunnen (duur zijn oid), heb je altijd nog je stem!
(en ik zal je binnenkort nog eens wat mailen waardoor je denkt 'o maar dit kan ik véél en véél beterderderder ; )
Dat heb ik ook met muziek.
Vooral piano. Dat vind ik zoooo mooi. Het is dat ik niet muzikaal ben... Maar Inge kan heel goed zingen. Dat heb ik een x gehoord op haar log. :-)
Een reactie posten