30 oktober 2008

Sana moét dat dan gewoon doen

Ik ben elke maandag met Thom in het zwembad op hem op zijn eigen manier les te geven. Dat komt neer op heel veel spelletjes, op lekker samen zijn en hem volgen in zijn interesses en durf. De zwemslagen komen later wel, eerst moet duidelijk zijn dat water Leuk kan zijn. Vanuit zijn natuurlijke ontwikkeling volgt de rest vanzelf.

Er was zo'n moeder in het zwembad die had besloten haar kind op haar eigen manier zwemles te geven. Het kind (4 jr.?) had twee zwemvleugeltjes om zijn armen en werd letterlijk in het diepe gemikt. Buigen die benen, buigen! En als de jongen zijn natuur volgde en weer ging spelen en spetteren, greep z'n moeder hem en zei met veel teveel volume iets als Hé! Ga eens luisteren. Jij wilt toch zwemmen leren?! Dan moet je ook je best doen. Anders gaan we naar huis, hoorrrrr. Dat herhaalde zich om de vijf minuten. Het arme kind.

Op zulke momenten voelt het alsof de vingers van een ijzeren hand mijn hart tot een murw balletje knijpt. Een kind dat niet gehoord of gezien wordt, dat niet mag zíjn, is het ergste wat ik ken.

Ik doe dan wat ik meestal doe. Ik zoek stiekem -als de moeder niet kijkt- oogcontact met het kind en probeer hem heel eventjes het gevoel te geven dat ik hem zíe. In die ene oogopslag probeer ik hem even te laten weten dat ik zijn eigenheid zie, dat ik het stiekem leuk vind dat 'ie zo ondeugend spettert en speelt.

Hij beantwoordde mijn blik. Thom was op de kant aan het klimmen om er vervolgens weer af te springen en het jongetje keek continu verlangend naar het speelse gespetter. Uiteindelijk mocht ook hij één keer springen. Ik dreef met Thom inmiddels aan de andere kant van het zwembad, maar toch zocht hij mijn blik. En ik de zijne.

Hij sprong, ging koppie onder, kwam proestend boven en keek. Ik keek terug en stak heel even mijn duim op. Hij glunderde. Big smile.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hihi, dat doe ik altijd! Ik kan ZÓ slecht tegen dar soort dingen. En ik maak sowieso vaak oogcontact met kindjes en als het even kan gek doen enzo. Maar als je zoiets ziet wat jij beschrijft, dan helemaal! Zo heb ik ook een keer m'n duim opgestoken toen de moeder het niet zag, haha!

Anoniem zei

dat doe ik óók altijd! en ik durf zelfs (jaja!) het kind aan te spreken, alsof de moeder er niet bij is, zo van 'wat kan jij dat goed hé! dat heb je zeker al vaker gedaan' en denk dan, zo. die kan je in je zak steken. (die moeder dan dus hè.)

Nathalie zei

Je bent een held. ;)

Anoniem zei

sana, je bent geweldig!!!!
maar dat zag je vast wek aan de glunder van het jongetje!