maar dan ook echt héél(!)
hard probeer terug te denken
aan hoe leuk het was
gister
in dat uur van
'Help wat moeten we nu?!?
Er is zoveel publiek en we hebben
tijd teveel,
hoe vermaken we die lui?!?'
Als ik terugdenk aan
de vering van de tumbling,
de saltos,
het meejuichen van mijn kids en
het bewonderend geklap van het publiek,
dan is die enorme spierpijn
in elk vezeltje van mijn lijf
ineens niet meer zo erg,
maar bijna lekker.
4 opmerkingen:
ik snap!
(en hieronder... eh... je had geen toestemming gevraagd hoor ; )
Klinkt goed! :)
Toch jammer dat ik het niet gezien hebt! Ben je nu lekker aan het bijkomen van de drukte?? Kus!
Enne, had een kind uit jouw groep nog een medaille? (Niet dat dat het belangrijkste is, belangrijkste is natuurlijk dat die kids het naar hun zin hebben gehad!), maar ben wel nieuwsgierig!
haha, hulde en triomf voor juf sana???
Een reactie posten