Sana ging stampvoetend naar huis

De blijheid was van korte duur.

Ik had er niet bepaald rekening mee gehouden dat niet alleen ik -als uitzendkracht- me zomaar kan terugtrekken en nergens aan vast zit, maar dat dat ook geldt voor de andere partij.

Wel een beetje heel erg lomp en asociaal en stom dat ze mij dan vergeten af te bellen en dat ik daar dan gewoon vrolijk het lokaal in huppel, om vervolgens alle fris- en fruitigheid razendsnel in mijn schoenen te voelen zakken.

Niks geen grenzeloos en impulsief meisje van zes de hele dag volgen, begeleiden en structureren, niks geen structuur in m'n week en niks geen inkomsten.

Ik ben weer een Koos.
Werkloos.


(En dat het uitzendbureau dan belt met een 'oh, onze excuses, mijn collega (jaajaa) is vergeten af te bellen'. En dat ik dan afsluit met een 'oké, doei, werk ze!' en dat zij dan zegt 'ja, jij ook!'.

Jij ook?!?
Sukkel.)