het zand kriebelt overal -
en als ik zeg overal,
dan bedoel ik ook echt heel erg overal-
en we spelen.
hij rent, springt,
kruipt, valt
en staat weer op.
ik ren, huppel,
kruip, rol
en sta onwennig op m'n kop.
in een tussendoormomentje
bedenk ik
dat ik hem nauwelijks aanraak.
hij hanteert een ruime cirkel,
daar waar ik hem juist
graag op schoot trek
of omver zou duwen,
in het mulle zand.
zou willen stoeien.
ik voel
afstand en nabijheid,
mijn favoriete thema.
dan op de trampoline,
samen,
en ik wil contact.
ik wil in zijn cirkel.
dus zak ik in hoogte
en laat hem op me neerkijken
geef hem door het hoogteverschil
dan begint het spel
sociale contextmanipulatie.
‘oh nee, niet op mij springen’
en hij springt.
naast mij.
natuurlijk.
een handje
heel voorzichtig op mijn been,
de aanraking zo licht,
ik voel het nauwelijks –
en ondertussen de andere kant op kijken.
want het ging oh zo per ongeluk.
dat met dat handje.
jaja.
dan nog een keer springen.
'oh pas op, spring nou niet bovenop mijhij!'
het handje schuift op.
leunt al wat meer.
heeft ietsie vertrouwen gewonnen.
weer springen en
weer dat handje.
ietsje meer leunen,
voorzichtig kijken,
glimlachje,
nog wel onzeker.
onbekend terrein.
nogmaals springen,
maar nu
even een keer expres geen aanraking.
ook dat hoort erbij.
stapje terug
om een stapje verder te gaan.
het is 'm gegund.
dan springt hij.
ik panikeer als de beste:
'pas nou op! straks lig je boven op me!!'
hij springt en landt.
half op mij,
giechelend.
ik voel
de nieuwsgierigheid
heeft gewonnen van de angst,
het onbekende mag verkend worden,
mag bekend worden.
ik mag ook weer zijn,
en iets willen.
niet langer ondergeschikt.
hij springt,
landt, rolt.
ik lach, kietel,
ik duw en trek
vanbinnen raast adrenaline,
altijd zo spannend,
grenzen opzoeken en overschrijden,
want
mag het écht?
of ben ik te vroeg,
wil ik te graag
en trekt hij zich terug?
ja, het mag.
hij ontspant,
laat zich omrollen,
schatert het uit
geeft zich over aan het spel.
we buitelen over elkaar,
de spanning is weggevloeid
hij is ontspannen,
vloeibaar.
de energie stroomt
net als mijn liefde.
4 opmerkingen:
Tja, hier moet ik toch echt even een reactie op geven!
Prachtig, prachtig prachtig...zo mooi hoe je hieermee speelt, dingen aanvoelt en er zo (gezamelijk) van kan genieten!
Dank voor het compli, zou graag willen weten van wie ik die nu precies mag ontvangen ;) .
*big smile in my heart*
en ja, hij hanteert een ruime cirkel, of hoe jullie therapeutjes dat ook maar noemen ; ) ik zie gewoon hoe hij (te) weinig lichaamscontact van 'anderen' (familie) heeft gehad/ gekregen. mensen die niet verder kwamen dan 'ja leuk, op schoot, trek, o wil je niet, dan maar naar mama hè, ja, bij mama is het fijn hè..'
m'n schoonzusje, die op een gegeven moment zei, het lijkt wel of 'ie een beetje bang voor me is, daarom houd ik afstand..
(géén therapeutje dus ; )
en dan staat ie ineens bekend als het kleinkind dat er niet van houdt op schoot te zitten en dan hebben ze die andere kinderen die dat wel willen en nou ja, dan blijft hij letterlijk 'over'.. heel jammer..
en je kunt het niet afdwingen.. maar als ik dan zie hoe jullie het samen opzoeken, want ook hij zoekt het wèl op ook, alleen dan ook op zijn eigen veilige manier, dan geniet ik echt zooo.
(en hij voelt het aan. liefde, interesse, noem maar op. mijn ouders mogen zoveel meer, fysiek, dan jan's ouders. en jij mag ook meer dan 'gemiddeld'. niet doordat je soms therapeutje speelt, maar omdat hij vóelt =)
zó mooi geschreven....en dat koppie op de foto is helemaal geweldig. :-)
Een reactie posten