11 juli 2009

Sana droomt door

zolang de aarde kinderen geeft
die morgen moeten sterven
teveel zijn in hun eigen land
zullen zij hun namen kerven
in het hart van een vreemde
een laatste uitgestrekte hand
Er zijn dingen die je gedaan moet hebben in je leven. Dit varieert bij mij van een keer stomdronken worden (thing to do) tot vrijwilligerswerk in het Afrika (done), van toch maar beginnen met klassiek ballet ook al ben je 24 (done) tot parachutespringen (thing to do). Oh, en ooit een keer ergens een eigen liedje zingen en spelen (thing to.. don't know).

Dromen. Verlangens. Dingen waar je voor leeft. Waar je naartoe leeft. Waarvan je hoopt dat je ze ooit zult realiseren. Dromen die levensenergie geven, die je doen bewegen, ontwikkelen.

Eén van mijn dromen is het bieden van een plekje in mijn leven aan een pleeg- of adoptiekind. Natuurlijk staat een eigen kindje -of eigenlijk twee of drie- ook hoog op mijn prioriteitenlijstje, maar het is ook altijd mijn wens geweest om ruimte te creëren voor een kind dat toch al met zijn beide voetjes op de wereldbol staat. Een kind wat er al is, maar er eigenlijk niet mag of kan zijn.

Het jammere aan deze droom (en aan vele dromen) is dat het duur is en een flink aantal jaar duurt voordat het doel bereikt is. Ik zat net wat rond te surfen op internet en kwam een weblog tegen van een adoptiemoeder-in-spe. Het gedichtje erboven (auteur onbekend) deed me herinneren aan mijn eigen droom, mijn eigen wens.

Ik ben nu vijfentwintig en net begonnen met werken. Een vriendje is nog niet in zicht, laat staan een stabiele relatie waarvan je denkt 'ja, dit zou wel eens vijftig jaar lang kunnen werken'. Daarnaast moet er eerst nog eens een eigen huisje komen, een autootje en een enigszins gevulde spaarrekening. Het zijn allemaal voorwaarden waar toch in meer of mindere mate aan voldaan zal moeten worden.

Het gaat nog wel even duren. Toch weerhoudt dat me er niet van om door te dromen, maar beweegt het me tot informatie inwinnen en tot hier en daar alvast een stap(je) zetten.

Dromen doet bewegen doet leven.
That's what I'm made for.

5 opmerkingen:

inge zei

een droom van velen. voor velen blijft het ook een droom. en dat terwijl er zoveel kindjes al met beide voetjes op de wereldbol staan, maar eigenlijk niet kunnen zijn. en een eigen kindje krijgen, daar worden geen voorwaarden aan gesteld, maar aan des te meer voorwaarden moet je voldoen om het kindje van een ander zo lief te mogen hebben.
zucht.
ben vandaag begonnen met een liedje. o.a. over dromen..

Sana zei

... en nu heb ik zin om daar te zijn. mee te denken/zingen/schrijven. mee te zijn.

dank voor je reactie.

Zeekraai zei

begin 'ns met een Wit -Rusje...
http://www.sktt.nl

esther zei

Morgen bestaat niet, er is alleen nu! Dus laat je niet weerhouden door praktische onvolkomenheden. Je zou in jouw situatie bv al prima een weekend- of vakantiepleegouder kunnen zijn. Daar heb je geen vriend of auto of gevulde bankrekening voor nodig..
Wij zijn vakantieouders voor een jongetje en dat is in 1 woord geweldig.

Sana zei

Klopt.
En toen ik in Ghana was, ontstond de droom om deze zomer één van de weeshuiskinderen voor 2 of 3 weken naar NL te halen..

Maar. Naast dat het financieel niet haalbaar was, verdiende het ook een tweede overdenksel... Want wat geef je zo'n kind, en waar stuur je het naar terug? En is het eigenbelang? Of is het ook een winstsituatie voor het kind?

Ik weet het niet zo goed..

Maar misschien volgend jaar.