Sana doet 't (weer)

Jajajaja, het duurt niet lang meer, want.
Want eh... want eh... nou, om dat wat ik eigenlijk allang wist, maar waar toch even een momentje over nagedacht wat toch even gevoeld moest worden: ik wil gewoon bloggen. Punt.

Reden genoeg, dunkt me.

Dus. Bij deze.

Na een tiental dagen en Word-bestandjes waarop ik dacht 'hm, da's tof om over te bloggen' of 'mwhoehaha, dit zou echt té grappig zijn voor op m'n log' is het tijd om 'm weer nieuw leven in te blazen. Ik had bedacht dat mijn komende reeks nachtdiensten daar een geschikt moment voor zijn (heus, nachtdienst draaien is an sich niet one of my favourites, maar... ik heb wel lekker tijd voor het maken van fotoboeken, het lezen van boeken, het kijken van films en muziekDVD's en... om mn weblog dus weer te pimpen), maar ik kan eenvoudigweg niet wachten.

Er gebeurt ook gewoon zo ontzettend veel, m'n agenda (of m'n hoofd, of beiden) is chronisch overvol en soms verbaast me hoeveel er in een jaartje kan veranderen. In mij, met mij, en door mij.

Gisteren (gezongen @) blog-art (waarover later meer, want Groot Ding), vandaag weer lekker in het huisje van Inge. Plannen te over, het Leven wordt, ondanks dat ik soms van gekte niet meer weet hoe het allemaal te bolwerken, er allemaal maar leuker op. En nog minstens zestig jaar te gaan, hiep hoera!




Het klinkt zweverig (maar @Anders: ik drink ook kamille-thee), maar de energie stroomt. En daar mot wat mee. C'est ca.

Dus. Nogmaals.
Bij deze.

Back on track.


** En in mn nachtdienst moet ik maar eens wat herfstige plaatjes scoren voor de kopfoto, want 't is heus wel voorbij, die mooie zomer.
** Foto. In 't donker. Met knake-camera. Gemaakt door. Inge.