het lukt het werkt
het gaat goed
ik verbaas mijzelf en zegevier
ik zaag ik timmer ik schuur en verf
twee kasten worden er zomaar vier
dan ineens de vraag:
waar is papa?!?
die handige papa van die schroefjes en boutjes
en van ‘haal de waterpomptang’ -
minuten later meestal gevolgd door
‘g*dverdomme jullie weten ook niks’
de zaag valt stil
mijn blik dwarrelt samen met het zaagsel
weemoedig neer op het tapijt
klein meisje wordt
onafhankelijke vrouw
papa
klussen kan ik nu gelukkig zelf
maar bij al die andere dingen
ja
daar mis ik jou
4 opmerkingen:
Ah, mooi en zo herkenbaar. Vooral het 'g*dverdomme jullie weten ook niks' ;)
Ik zat altijd te zeuren als mijn vader een klusje voor me deed, maar nu mis ik hem en onze semi-ruzies als ik zelf ga klussen!
wat een lief gedichtje... hier is 't een beetje andersom, alle andere dingen lukken me wel, maar klussen ?!!
"Paaapppaaaa !!!" ; )
Heel mooi en lief gedicht, wel erg emotioneel!!
Kon het niet laten even te reageren; héel raak, herkenbaar en mooi geschreven!
Een reactie posten