Zondagskennis

Ik dacht biezonder en schreef bijzonder. Vervolgens vroeg ik me af waarom die ie als een ij wordt uitgesproken, besloot dat ik het onzin vond en had al bijna de pen ter hand genomen een Wordsdocumentje geopend om meneer Van Dale eens een leuk voorstel te doen.

Nu weet ik hoe het werkt met dit soort dingen als je die op andermans log leest. Dan ga je googelen ten einde de schrijver/schrijfster een hak te zetten of te overtreffen met rasechte google-kennis.

Helaas.
Ik was U voor:

Historisch gezien is de ij ontstaan uit de 2 letters ii. Met deze dubbele ii wilde men een lange i aangeven. Vroeger bestond de gewoonte om een puntje op de i te zetten niet en kon een dubbele ii zonder puntjes gemakkelijk verward worden met de letter u (vooral in teksten geschreven met de hand). Om deze verwarring te voorkomen werd aan de 2e i onderaan een haakje gezet. In de loop van de geschiedenis is men deze deze ij niet mee gaan uitspreken als ie maar als ei. Bij sommige woorden is de uitspraak ie echter gebleven zoals bij het woord bij(ie)zonder.
(bron: KLIK!! )