Hoe wij elkaar's bagage aanvullen

"Zeg,
je moet maar even kijken hoor,
of het erbij past
en anders
zet je mijn spulletjes maar gewoon opzij."


Het klonk nobel. Sociaal. Vriendschappelijk. Zo van 'de bergruimte in een hotel is klein, en wij zijn met veel, maar als we gewoon netjes delen dan komt het wel goed, en anders mag je ook wel wat mijn ruimte innemen, dat geeft niks'.

Zij stond in de badkamer en leegde haar halve koffer daar.
Ik stond bij de kledingkast en hing veel te veel kleding voor veel te weinig dagen op veel te weinig hangertjes. Maar het gaf niet. Wij zouden delen. Eén en al warmte - al leverde de kachel ook een flinke bijdrage.

Na 4 broeken, 2 paar schoenen, 8 hoofddoekjes, 2 mutsen ('doppies'), 2 sjaals, 3 truitjes, 1 legging, 2 jurkjes en nog wat andere Heel Belangrijke en Onmisbare kledingstukken kwam ik bij mijn toilettas uit.



Ik had niet zo heel veel meegenomen, want eigenlijk ging ik er, verwend als ik ben, vanuit dat er in het hotel gewoon van die leuke minishampootjes en minidouchegelletjes zouden zijn. Dat bleek niet zo. Dat gaf niet, want ik heb thuis een bonte verzameling aan mini's -ja, ik ben er zo één die ze altijd mee jat uit hotels- en dus was ik voldoende voorbereid.

Opgewekt, met F's oh zo vriendelijke opmerking nog naklinkend in mijn hoofd, stapte ik naar de badkamer om te kijken hoe dramatisch gesteld het was met de bergruimte in onzer badkamer én om mijn bescheiden hoeveelheid toiletspulletjes op de daartoe voor mij bestemde ruimte te installeren.



De ruimte die over was, bleek net genoeg om mijn spulletjes neer te planten. Maar laten we wel wezen - dit zegt meer over mijn lieve vriendinnetje, dan over de bergruimte in de badkamer.