24 november 2007

Net-te-laat-prins-want-al-een-kind

Ik was op geheel therapeutische basis aan het shoppen en bevond mij in een pashokje in de C&A. Niet dat dat er toe doet voor dit verhaal, maar meer als een soort statement van 'ik koop gewoon mijn kleren in de C&A ja, lekker goedkoop en hartstikke leuk!'

Goed. Ik stond daar dus mijzelf in een iets te kleine broek te wurmen. Niet uit zelfkastijding - da's immers niet echt therapeutisch verantwoord-, maar omdat mijn maat er niet was en ik hem iets te leuk vond om het niet te proberen. Ineens hoorde ik een gesprek in het hokje naast mij waarvan mijn eierstokken begonnen te klapperen.

Een papa tegen zijn kleine meid: "Ilse, waarom huil je nou?" Het meiske mompelt iets voor mij onverstaanbaars terug en snikte nog wat na. Dan hoor ik de papa weer: "Och Ilse, is dat het? Dat heeft papa ook altijd hoor. Als 'ie dan nieuwe kleren heeft gekocht, dat vindt 'ie zijn oude kleren ook ineens een beetje stom. Maar weet je, als we thuis komen, dan mag je gelijk je nieuwe kleren aan en dan kun je ze vanavond aan opa en oma laten zien."


Klepperklepperklepper......

5 opmerkingen:

karin r. zei

Stoere papa's op een fiets met een kinderzitje erop.

*draag mij maar weg*

Anoniem zei

hm... ik denk dat, als jullie (ja, karin, jij ook !) eenmaal zelf 'aan de kinderen' zijn, dat jullie hier dan heel hard om moeten lachen !

of het ligt aan mij ; )

Anoniem zei

Ik heb daar nou nooit 'last' van (wel van kinderen, haha), maarre.. wie zegt dat het een net-te-laat-prins was? Misschien was ie wel een single papa :P

karin r. zei

@Inge: denk je?

Anoniem zei

Ik ben al "aan de kinderen" en smelt ook nog altijd weg bij dit soort taferelen hoor :)