Met natte haren en koude vingers probeer ik Thom uit het kinderzitje van de fiets te tillen, mn sleutels uit de tas te vissen, de schuurdeur te openen en ondertussen Thom's vragen te beantwoorden. Ingewikkelde business, zo na een uurtje autistisch zwemmen.
Het huis was nog pikdonker. Thom vroeg me waar z'n ouders waren en ik antwoordde dat ze even een boodschap waren doen. Natuurlijk wilde hij ook weten of ze lopend waren of met de auto, dus ik zei zonder er verder over na te denken dat ze met de auto weg waren.
Ik stond op dat moment in de schuur en Thom draalde wat in de tuin. Hij had blijkbaar niet echt een serieus antwoord verwacht en had alleen mijn laatste woorden vanuit de schuur gehoord. Ineens schreeuwde hij met overslaande stem: "Neehee, dit is geen autoweg, dit is onze tuin!!! Dat mag je niet zeggen! Nóóóit meer!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten