23 augustus 2008

Sana danst

Loslaten. Niet zo moeilijk doen. Uit je hoofd. Volg je hart. Niet straks, maar nú. Hier gebeurt het. Pluk de dag. Lééf.

Maar.
Ik ben denker. Dromer. Een beetje angsthaas.
Verliefd op controle, beheersing, overzicht, structuur.
Een hechte -en soms ongezonde- relatie met perfectie, hoge eisen
en strakke normen & waarden.

Ook ben ik impulsief, spontaan, beetje maf.
Ik hou van bellenblazen en van kriebelend gras tussen mijn tenen.
Ik kick op details. Op de kleine dingen die het doen.
(Ja, F., klik daar maar eens......)


Vroeger heb ik veel geturnd. De laatste tijd zie ik steeds meer de link met mijn persoontje. Alles staat en valt daar met lichaamsbeheersing, altijd alles onder controle. Spieren strak en gespannen. Aanspannen die tenen en kin omhoog!!!!!
Op de balk zocht ik naarstig naar het evenwicht wat ik in het dagelijks leven zo miste. Op sprong en vloer verlegde ik telkens weer mijn grenzen en kon ik te? streng zijn voor mezelf, op de brug stief ik duizend doden en stond ik duizend-en-één keer weer op. Het heeft wel wat weg met leven van toen. Alleen was ik daar wél de baas.

Nog steeds leef ik vanuit de controle en de spanning. Loslaten is lastig. Want wat als. You never know. I never know. Droom is loslaten, en vertrouwen op meebewegen. Doet me denken aan een gedichtje wat ik op stage tegenkwam:



beweeg mooi met me mee
zo meebewogen
leer ik misschien
mijzelf vorm te geven
in jouw wereld



Donderdagochtend sprak ik met iemand over loslaten. Over hoe ik hierin gegroeid ben het afgelopen jaar. Maar ook over hoe gevaarlijk de hoge eisen nog steeds zijn, en hoe mijn valkuil kan zijn dat ik mijn eisen & normen ook automatisch op de ander plak. Wat ik moet kunnen, moet de ander ook kunnen. Dát is de norm, daar ligt het gemiddelde. Niet dus. De ander in z'n waarde laten. Trucje.

Daarna sprak ik met nog iemand. We zaten ondertussen op een grote skippybal en probeerden in evenwicht te komen met de voetjes van de vloer. Ik spande mijn beenspieren, zette alles strak, want hey, that's what I'm used to. Zij bleef heel ontspannen en toch keurig in balans, ik stuiterde constant richting aarde. Frustrerend. Ook hier weer: loslaten. De bal voelen. Contact maken met materiaal, met de grond onder me. Uit het hoofd, in het lijf.

Loslaten. Loslaten van beheersing over lichaam en zijn. Loslaten van de ander, vertrouwen op wederzijds respect. De ander dichterbij laten komen, zonder bang te zijn mijzelf te moeten verliezen.

Dat was donderdagochtend.
Donderdagavond volgde een experiment.

Er zou worden gedanst. Vriendinnetje W. had me uitgenodigd voor een proefles. Geen klassiek ballet, wat uiteraard véél beter in mijn straatje past, maar hiphop-reggaeton. Over loslaten gesproken - daar wordt een hoop geschud met billen en borsten. Precies datgene wat ik liever strak hou.

Het is echter ook precies de dansstijl die ik ge-wel-dig vind. Al jaren staat in mijn film top 3 de film Save The Last Dance. De combinatie van hiphop & modern ballet.. I love it. Ik durfde echter nooit. Keek elk jaar trouw naar wat er te koop was in het Zwolse Dansland, maar no way dat ik daar zou gaan staan. Nu dan toch.

Ik heb losgelaten, en ben niet verzopen.
Sterker nog, we gaan vanaf nu elke week.
Het is veel te leuk om niét te doen en dat ik nog niet zo van het schudden ben, dat maakte eigenlijk -en voor het eerst- heulemaal niet uit. Wat 'n feestje.


En eene, tweeje, schudde, schudde,
vijf, zes, zeven en acht!
En mambo, rechts, stapstap,
schudden, schudden en... sluit!


Oh en trouwens:
Voor het evenwicht hoop ik maandag toch een proefles klassiek ballet te gaan volgen hoor.
Moet dit natuurlijk wel een beetje compenseren.

6 opmerkingen:

Anoniem zei

*zucht*

ik zeg er verder even niets op,
naast dat ik klassiek ballet
helemaal vind roelen. (zelf
ong. 13 jaar gedaan. als het stiekem niet meer is ...)

hoewel klassiek ballet
ook weer streeft
naar perfectie. ...

Sana zei

Ja, ik hou van de perfectie van klassiek ballet. Kan úren kijken naar filmpjes ervan... de schijnbare eenvoud.., terwijl het tegelijkertijd zoveel kracht en arbeid vergt.. prachtig!

Anoniem zei

(*leest karin's reactie en denkt, ja, dat zal ongetwijfeld* ; )

dat filmpje dan! als je niet op de lerares let (lastig, maar toch) is het echt knap bagger wat de rest doet. mag hopen dat dit hooguit les drie was hahaha ; )

loslaten. knap van je, meis. loslaten is soms verdomde lastig, zelfs voor een 'los' typje such as myself!

Fien Funkel zei

Gaaf gaaf gaaf!!!
Heb dit zelf ook een jaartje gedaan en vond het heel eng, maar ook heel leuk. Inderdaad een kwestie van uit je hoofd gaan, muziek voelen en mee doen.
Nu ik het zo weer zie, kriebelt het toch wel weer om het op te gaan pakken. ;-)

Anoniem zei

Mooi, leuk, herkenbaar.

Ik heb niks met dansen, maar loslaten geldt natuurlijk voor heel veel dingen. Gisteren heb ik nog een preek gehouden over loslaten, toevallig. Het werkt gewoon, ook -of juist- voor controlfreaks.

Veel plezier met dansen! (en loslaten ;))

p.s Ik vergelijk klassiek ballet met dressuur a la Anky van Grunsven. En dat vind ik vreselijk om te zien, zeker nu ik weet hoe geweldig je met een paard bezig kan zijn als je, juist, loslaat.

Anoniem zei

mooi stuk, heel herkenbaar. dat dansen ziet er echt leuk uit!! sta je er zelf ook bij?