Sana gaf 'm bijna een duw

Ik had 'm bijna geslagen. Of nee, dat is niet waar. Maar het klinkt stoer. Wel had ik hem bijna een duw gegeven, zo'n duw van en nu is het genoeg, flikker op uit m'n persoonlijke ruimte, jij antisociale en niet invoelende boerenkinkel!!! Ga ff aan de antipsychotica ofzo!

Ik ben niet van het agressieve. Ben meer van freeze of flight dan van fight. Sterker nog, ik kan me niet herinneren dat ik ooit de neiging heb gehad een manspersoon te lijf te gaan. Ik keek wel uit.

Maar als we met vijf mensen een hele danszaal tot onze beschikking hebben en er is één hypermanische Lange Lummel zonder enige dansskills die in het centrum domineert, zijn magere armen en benen ongecontroleerd alle kanten opzwaait, continu naar links gaat als wij naar rechts gaan (en dan ook driemaal zoveel ruimte inneemt) en bovendien elke tien seconden vlak voor of achter me langs schiet, dan ben ik niet echt niet relaxt.

Ik kwam de zaal uit met stoom uit m'n oren, een lijf wat strak stond van de spanning en een heel arsenaal van scheldwoorden op het puntje van m'n tong.

Als 'ie de volgende keer komt heb ik een probleem. En dan maak ik van mijn probleem zijn probleem. De flapdrol.