Sana leeft nog - en overdenkt

Het is tijd om te schrijven.
Want.

"Tja. Ik heb maar even op Keklog gekeken hoe je weekendje kamperen is geweest, aangezien jij niet meer schrijft. Leuke foto's ook."

En tja.
En maar.
Want.
Wat wil ik eigenlijk nog?
Wil ik wel door?

Er gebeurt veel.
Het is nauwelijks bij te benen, soms.
Maar ik geniet -meestal- met volle teugen.

Sinds ik ben begonnen met Werken vliegen de weken voorbij. Ik ben nog hard aan het oefenen met het plannen van Niets, aangezien de Leuke Dingen zich aan me opdringen en ik nauwelijks weerstand kan bieden aan al die aantrekkelijke voorstellen. Naast het Werken en de Leuke Dingen ga ik ook weer Balletten en -nieuwe ontdekking- Poweryoga doen komend half jaar. En gymles geven. Weer. En zangles? En dat muziekcluppie met die twee vriendinnetjes moet ook écht doorgaan. En ik wil een naaimachine... En, en, en....

Daarnaast weet ik niet meer of het webloggen me nog biedt wat het me ooit deed. Het is veranderd. Ik ben veranderd. En hoewel ik dolgraag m'n blog mee zou willen laten veranderen, heb ik momenteel geen idee hoe dat zou moeten.

Bovendien gebeurt er veel in mij. Het zelfbeeld verandert, en daarmee het mens- en wereldbeeld. Het hele leven wordt sinds een jaartje vanuit een ander perspectief gezien en hoewel ik het hele jaar al met regelmaat wat huppeltjes voel in m'n hart, begint het nu ook in m'n hoofd door te dringen. Het maakt me blij, en soms wat melancholisch. Had ik maar eerder... Kón het maar eerder.

Dan krijg ik zin om me uren terug te trekken met m'n gitaar en wat droefgeestige liedjes te plingplongen. Of om een mooi nieuw opschrijfboekje te gaan kopen en in het park wat tekstjes en gedichtjes te schrijven. Waar ik overigens niet de tijd voor neem.
















Things are changing.
I'm changing.

Misschien volgt er een ander blog.
Of misschien pak ik door dit logje de draad weer op. Been there, done that. Ik weet het niet.

Voor nu in ieder geval een levensteken.
En het voornemen om iets meer rust te zoeken.
Om ruimte te maken voor Besef, en voor Mij.
De Hele Mij.
Met alles erop en eraan.




En nu ga ik in een half uur m'n tas inpakken om op een één of ander Boerenfestival samen met m'n vriendinnetjes door de modder te gaan dansen, te gruwelen van Jan Smit en mee te bleren met Ilse de Lange. Goede voornemens zijn er immers altijd voor 'morgen'. Dus. Lekker haastig inpakken nu! -x-