10 september 2009

Sana houdt niet van grunten

Al negen weken lang sta ik mezelf op dinsdagavond te kleien in vormen als het dode torretje, de kameel en de halve duif. Ook met de omgekeerde hond en de cobra heeft mijn lichaam inmiddels kennis gemaakt. Een aangename kennismaking overigens, ik word er hartstikke blij van en mijn lijf lekker lenig. Men noemt het ‘clubyoga’ en het komt neer op in een serene rust heel veel rekken en strekken op erg fijne muziekjes.

Samen met vriendinnetje sloot ik die negen weken geleden een zomerabonnement af, om eens te checken of wij –hyperkippen en onrustbeesten- de beloofde rust en ontspanning konden vinden in dit klasje. Na enkele weken clubyoga’de ik in mijn kamer, op de camping in Geneve en zelfs met Inge op de camping in Purrrrmerend. Oftewel: het was een succes. Na les zes grapte het juffie met enige serieuze ondertoon in haar stem dat ik, bij afwezigheid van fitnesshunkassistent(-die-niet-kan-yogaën-maar-wel-heel-lief-is), best zou kunnen invallen, want ‘je weet het allemaal zo goed en je voert het het bijna perfect uit’.

Het zomerabonnement was –jawel- alleen voor in de zomer en die stopt dus na tien weken. Ik had eigenlijk al besloten om een strippenkaart aan te schaffen, zodat ik, daar waar m'n onregelmatige job het toelaat, lekker kan clubyogaën. Een aantal advertenties in de krant deden me echter twijfelen. Yogaschool hier, pilatescursus daar.. Overal open lessen en wie weet zou het er op zo’n specifieke club wel wat meer serieus aan toe gaan in plaats van bij onze hippe sportschool.

Een weekje later krabbelde ik de trap op van een voormalig schoolgebouw. Op de prikborden in de hal diverse posters en folders over reiki, accupunctuur, tai chi en meer van dat. Hm. Hmhm. Ik houd best van een beetje zweven, maar blijf uiteindelijk toch graag met minstens 3 tenen stevig aan de grond. Ik was dan ook erg benieuwd wat de yogaschool me zou gaan laten ervaren.

Na het welkomstpraatje van de Juf begon ze aan de uitleg van De Ademhaling.

De Ademhaling die je de hele sessie lang moest zien vol te houden,
De Ademhaling die je uiteindelijk veel zou opleveren – als je er eenmaal aan gewend raakte.
De Ademhaling waar ik van m’n hele leven lang niet aan ga wennen,
De Ademhaling die ik niet eens een kans ga geven, want.

Juffie deed het voor, en juffie maakte geluid.
Een naar geluid.

En daarna mochten wij het proberen.
Tegelijk.
En hou je niet in, probeer maar gewoon, niks is fout, het is gewoon even wennen.

En dus.
Werd er gehijgd.

Of hoe noem je dat?

Lichtjes gegromd.
Zacht monotoon gesnurkt.
Lowlevel gegrunt.
Net-niet-chronisch-gerocheld.

En dat allemaal tijdens de zonnegroet, de kameel en de halve duif.
Ja, zelfs tijdens het dode torretje.

Oftewel.
De oefeningen waren allemaal hetzelfde als bij de Hippe Sportschool, maar dan zonder muziek. In stilte. Op dat vreselijke gehijg en gegrom na. Ik zeg, doe mij maar zo’n lekker muziekje erbij. En dan zonder dat gegrunt.

Want to see & hear?
Vanaf 1:16 gromt 'ie er op los!

Ujjayi Breath

4 opmerkingen:

ElkeJelke zei

Het is zegmaar net-niet-snurken...

Aukje zei

Zal aan mij liggen.
Ik hoor niets!!!
Zal aan mijn slechthorende oortjes liggen.

A* zei

Hahahaha, dus dat wordt toch weer terug naar de oude vertrouwde sportschool (met muziekje)??

xxx

inge zei

nee hoor, aukje, je moet je volume over de helft zetten eer je wat hoort.
(goed filmpje, grote san ; )