Sana is zoals Sana is

'Voor het laatst gepubliceerd op 1 december 2009.'
'Schrijf maar eens een logje.' Zei zij.
'Ik merk dat ik niet eens meer standaard jouw blog check.' Zei Ilja.

I know. I knohow.
Maar waar ik voorheen dingen dacht als, hm.... ik moet er nu echt werk van maken, wat erg, wat jammer, wat sunddd.. daar denk ik nu dingen als, nou en, dan maar niet, geen tijd, geen inspiratie, whatever. En bovendien heb ik al te weinig tijd om mijn real life een beetje fatsoenlijk bij te houden. Ik heb het gewoon druk. Lekker druk. Op rolletjes druk. En blijkbaar is het bijhouden van een blog iets wat gedurende 2009..

(gossiemikkie, zit ik bovenstaand stukje te schrijven, bedenk ik ineens een logje. dus dat ratel ik er in Word(s:P) wel ff uit.)

.... iets wat gedurende 2009 langzaam van mijn prioriteitenlijstje af gevallen is. En of dat erg is? Je ne sais pas. (Ben momenteel aan het werk met een collega die erg into het frans is. En ik ben erg into het overnemen van taalgebruik. Als ik bij Inge ben geweest, irriteer ik me mateloos aan de overgenomen zachte G en de veranderde klemtoon in mijn taalgebruik.)

Anyway.
Of het erg is dus?

Nee.
Het is niet (meer) erg.
Want.
Het is zoals het is.


Een zinnetje wat ik in Ghana eigen maakte, in Nederland weer verloor en bij tijd en wijlen weer wist op te pakken. Ik neem 'm zeker mee naar 2010, samen met m'n weblog. Het is nog niet klaar, maar het is wel anders dan dat het was. En of dat erg is?

Nee.

Er is zo gruwelijk veel goeds voor in de plaats gekomen, dat ik met een glimlach kan zeggen: Het is zoals het is.

En als het morgen anders is?
Dan zien we dat dan wel weer.