13 juli 2008

Sana bouwt

Ooit trainde ik zo'n 5 uur per week en assisteerde gaf ik zo'n drie uur per week les aan de recreatiegroepen. Met bibberknieën nam ik afscheid toen ik na 5 jaar, met een map vol afscheidsbrieven en -tekeningen, voor mijn opleiding naar de andere kant van het land vertrok om te worden wat ik over zes weken officieel ben.



Het verenigingsleven en de gymzaal boodt me toen zoveel structuur en veiligheid, plus een plek om alle agressie en frustratie op een legale manier af te reageren, dat loslaten iets was wat met veel stiekeme tranen gepaard ging. Want oh, wat was dat wereldje eigenlijk gewoon mijn leven. De rest was eigenljk slechts bijzaak.



Eenmaal in Zwolle turnde ik nog 2 tot 4 uur per week via de opleiding, maar dat is toch anders. Samen met een vriend nog eens geprobeerd om bij een vereniging les te geven en dat was leuk, maar aangezien ik op losse schroeven stond, kwam er van genieten en bewust bezig zijn weinig terecht. Ook de vereniging was niet zoals gehoopt; iets
teveel grijs en 55+.




De laatste weken vond ik mijzelf regelmatig terug op youtube. Urenlang zat ik filmpjes te kijken van video-opnamen in gymzalen en sporthallen. Diep vanbinnen miste ik het zo, maar ik maakte niet de verbinding met de concrete actie. Stom, want hey, als je 24 bent kun je de je wereld naar je hand zetten.


Ineens besefte ik dat ik natuurlijk gewoon weer les kan gaan geven. Waarom eigenlijk niet? Nou, omdat er één d'r been kan breken en dan? En wat nou als de kinderen me niet moeten? Of als de ouders me stom vinden? En wat nou als ik te streng blijk? Of te perfectionistisch? Wat nou als ik sacherijnig ben?

Oh ja. Daarom dus. Niet de meest handige denkstrategie. Maar. Wel in volle glorie aanwezig. Toch maar besloten het op die 24 jaar te gooien. Oud en wijs genoeg om dit soort dingen wél aan te pakken en mijn hart te volgen.

Ik mailde, ik werd gebeld, er volgde een gesprek en hoppa. Over 6 weken sta ik in de gymzaal samen met 25 kleuters. Het kan zo makkelijk zijn.

Dus. Ik ga het weer doen. Hiephoi!

Het meest bijzondere is dat ik nu pas voel hoe erg ik het gemist heb, en hoe blij ik ben dat ik weer een steentje heb bijgedragen aan mijn wereld.






Foto van foto; Zusje (14) & Sana (16).
Lief hè?

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Allereerst gefeliciteerd met je baan :D Vond het leuk om te lezen hoe je het miste enzo. Ik geef zelf ook les en die eigenschappen die jij noemde, waarvan je bang was dat je er op zou worden afgekeurde die eigenschappen zijn juist geschikt voor turnen!
Ik wens je veel succes en plezier :D

Anoniem zei

een bijdrage aan jouw wereld. wow.

en leuk, jammer dat je hier niet woont (of, jammer dat ik niet meer in zwolle woon), want Peuter is bijna Kleuter en mag dan ook op gym !

Anoniem zei

wow!!! goed dat je de stap genomen hebt!!!!
ik hoop dat het je mega goed gaat bevallen!
en dat kinderen je niet aardig vinden??? ach, dat is ook zo weer over, daar zijn het kinderen voor. en ouders zijn sowieso stom!

zo en nu gaat harrie nara drente, twee weken veganistisch eten en zweverig zitten doen, zonder internet ook niog...

kortom harrie krijgt het zwaar!

Fien Funkel zei

Wat gaaf dat je weer les gaat geven!!!
En wat lief hoe jouw naam werd geschreven op de bovenste foto! :)

anyway.. Ik wens je heel erg veel plezier!
-x-

Anoniem zei

ik moet je nog steeds de foto's terugsturen. na mijn vakantie! staat op mijn to do list. :-)