31 augustus 2009

Sana verANDERt

Dat de Ander anders is,
zo ontzettend anders soms,
en dat dat oké is.

Dat je het je soms
bijna niet voor kunt stellen,
zó anders,
dat je
heel eventjes
zoiets hebt van,
'huh?!?
hoe kun je nou
zo denken,
je gedragen,
vinden,
voelen?'

Maar ook,
en vooral,
dat het oké is,
boven alles.

Omdat zij zij is,
niet meer en niet minder,
gewoon puur zij.

En omdat
jij jij mag zijn,
ook zo puur,
met alles erop
en eraan.

27 augustus 2009

Sana leeft nog - en overdenkt

Het is tijd om te schrijven.
Want.
"Tja. Ik heb maar even op Keklog gekeken hoe je weekendje kamperen is geweest, aangezien jij niet meer schrijft. Leuke foto's ook."

En tja.
En maar.
Want.
Wat wil ik eigenlijk nog?
Wil ik wel door?

Er gebeurt veel.
Het is nauwelijks bij te benen, soms.
Maar ik geniet -meestal- met volle teugen.

Sinds ik ben begonnen met Werken vliegen de weken voorbij. Ik ben nog hard aan het oefenen met het plannen van Niets, aangezien de Leuke Dingen zich aan me opdringen en ik nauwelijks weerstand kan bieden aan al die aantrekkelijke voorstellen. Naast het Werken en de Leuke Dingen ga ik ook weer Balletten en -nieuwe ontdekking- Poweryoga doen komend half jaar. En gymles geven. Weer. En zangles? En dat muziekcluppie met die twee vriendinnetjes moet ook écht doorgaan. En ik wil een naaimachine... En, en, en....

Daarnaast weet ik niet meer of het webloggen me nog biedt wat het me ooit deed. Het is veranderd. Ik ben veranderd. En hoewel ik dolgraag m'n blog mee zou willen laten veranderen, heb ik momenteel geen idee hoe dat zou moeten.

Bovendien gebeurt er veel in mij. Het zelfbeeld verandert, en daarmee het mens- en wereldbeeld. Het hele leven wordt sinds een jaartje vanuit een ander perspectief gezien en hoewel ik het hele jaar al met regelmaat wat huppeltjes voel in m'n hart, begint het nu ook in m'n hoofd door te dringen. Het maakt me blij, en soms wat melancholisch. Had ik maar eerder... Kón het maar eerder.

Dan krijg ik zin om me uren terug te trekken met m'n gitaar en wat droefgeestige liedjes te plingplongen. Of om een mooi nieuw opschrijfboekje te gaan kopen en in het park wat tekstjes en gedichtjes te schrijven. Waar ik overigens niet de tijd voor neem.
















Things are changing.
I'm changing.

Misschien volgt er een ander blog.
Of misschien pak ik door dit logje de draad weer op. Been there, done that. Ik weet het niet.

Voor nu in ieder geval een levensteken.
En het voornemen om iets meer rust te zoeken.
Om ruimte te maken voor Besef, en voor Mij.
De Hele Mij.
Met alles erop en eraan.




En nu ga ik in een half uur m'n tas inpakken om op een één of ander Boerenfestival samen met m'n vriendinnetjes door de modder te gaan dansen, te gruwelen van Jan Smit en mee te bleren met Ilse de Lange. Goede voornemens zijn er immers altijd voor 'morgen'. Dus. Lekker haastig inpakken nu! -x-

11 augustus 2009

Sana is alweer terug

Ik was zomaar in Geneve.
En genoot, als ware het zes weken,
in plaats van krap tweeënhalve dag.

We jubelden omstebeurt kreten als
'aaaaaah, we zijn samen in Frankrijk!!'
en
'aaaaaah, dit is echt zooooo raar!!!'.

Terwijl we op onze luchtbedjes lagen te kabbelen,
sprong ik van de hak op de tak,
niet wetend wat ik het eerst moest vertellen.
Zo enthousiast.

Er was zoveel dat verteld moest worden, en ik realiseerde me dat zij zo'n vriendin is met wie je niet één of twee dingen te delen hebt, maar gewoon alles - en tot in de details. Ik ben blij als zij over een paar daagjes ook weer met haar voeten op Nederlandse bodem staat.













Verder knuffelde ik veel met ZI, kleedde haar aan - en uit, verschoonde een luier, deed haar in bad, gaf haar een fruithap, stopte twintig stukjes brood in dat mondje, kroop met haar door het gras, dreef met haar in het meer van Geneve, keek naar hoe ze bellen blies door een rietje en beklom samen met haar & haar ouders een berg.













Het was geweldig. Ik heb mijn kampeer- en bergbeklimknobbel gevonden en kan van niets anders meer dromen dan Meer Van Dit. En van Meer Met Hen. En Meer Met Anderen. En en en en en en.....

Gelukkig mag ik over twee weekjes weer.
Kamperen.
Maar dan met haar.

Best leuk.
Leven.

5 augustus 2009

Sana knijpt er tussenuit

Smsje van vriendinnetje F., die momenteel met man, kind en caravan ergens in de Alpen zwerven.
"Hallo, nog steeds geweldig hier. Zijn op half uur van Geneve. Da's kort vliegen en heel niet duur. Ik mis je zo. Het zou hier nog veel leuker zijn MET jou."
Oftewel, zoals Inge vertaalde: Kom je? Kom je, kom je?

Ik rende naar de dichtstbijzijnde computer, checkte de prijzen en dacht 'niet zo duur?!?'. Daar hebben we ons eerste meningsverschil te pakken - en de eventuele vakantie moet nog beginnen.

Anyway.. ik zou woensdag tot 22.45 moeten werken, en dan 'pas' zondag weer om 14.15. Dat zou betekenen dat ik donderdag vroeg heen zou kunnen gaan, en dan zondagochtend weer terug...

Ik ging er eigenlijk vanuit dat er vast niets passends zou zijn bij mijn wensen, maar er bleek, na 2 uur uitgebreid zoeken een f*cking toch wel heel duur ticket te zijn en tja... toen sloeg de twijfel toe. Wel/niet/wel/niet/wel/niet..

Ik geloof in dingen die ineens zo lopen. Ik geloof in situaties die ineens als puzzelstukjes in elkaar vallen en ik geloof zeker dat je daar niet teveel weerstand aan moet bieden. Genieten daar waar mogelijk is. Geld moet (als het er is) rollen. En ik ga vliegen.

Zaterdag sta ik op mijn bergschoenen ergens op een berg in Zwitserland. Ik zal even zwaaien.

3 augustus 2009

Sana herkende - en glimlachte

Het buurmeisje van de buren van de buren drukte gister op de bel. Ik deed enigszins nukkig open in de veronderstelling dat er weer iemand om de één of andere donatie kwam zeuren vragen, maar nee, ze wilden graag lege wc-rolletjes, zodat ze met de hamster van hun vriendinnetje konden spelen.
Ik weet nog hoe bij ons thuis de huiskamer vol lag. We hadden een grote doos (van broertjes' racebaan?) volgegooid met zaagsel en met behulp van oude macaroniverpakkingen en wcrolletjes hadden we daar we een heel parcours in gemaakt. Dikke pret voor ons, de hamster leek er wat minder van onder de indruk. Die nestelde zich in het eerste holletje dat hij tegenkwam en was meer dan tevreden - of doodsbang wegens verstoring van zijn dagelijks rust?
Ik maakte de meiden blij met vier wc-rolletjes (en niet doorvertellen dat ik er nog zo'n vijftien bovenboven had liggen, maar dan had ik twee trappen opgemoeten en ach - da's ook zielig voor de hamster, een tunnel van vijftien rolletjes, toch?) en deed met een glimlach de deur dicht. Ik vond het zo'n mooi idee dat er nog gewoon geknutseld en gespeeld werd in deze tijd van videogames en mobiele telefoons.

Dus.
Dat was gister.
Net zat ik een nieuw liedje te oefenen op de piano, maar ineens werd mijn gepingel bruut overstemd door gebrul.

Het buurmeisje van de buren van de buren (heeft een theatraal kantje en) stond hartverscheurend te huilen in hun deuropening. Ze werd even naar binnen gehaald, het geluid zwol aan, verstomde weer en eindigde met wat gesnik.

Ik had geen idee wat de aanleiding daarvan was en ben in het kader van 'elk huisje heeft z'n kruisje' altijd soms een beetje huiverig wat betreft blerende kinderen, dus ging ik vanuit het badkamerraampje de boel staat afluisteren. Zo ben -en blijf?- ik.

Buurmeisje van de buren van de buren huilde nog wat en kwam toen langzaam met vriendinnetje naar buiten. Vriendinnetje vroeg wat haar vader nou had bedoeld met 'ergens naar uitkijken'. Buurmeisje van de buren van de buren begon weer te brullen, haalde diep adem en liet de agressie uit elk vezeltje van haar lijf knallen:

"Niks uitkijken naar iets anders.
Ik geen hamster?!?!
Nou, dan hij.. hij geen...
hij geen... hij geen ..
HIJ GEEN RUST!!!!!!"