Jaren geleden begon het om de kilo's. Of nou ja, om de kilo's die ik niet wilde. En dus liep ik hard. Met een vastberaden kop vol cijfertjes en berekeningen ging ik rennen. Zoveel minuten, zoveel meters, bladiebla.
Dat lukte niet. Na 200 meter deed er al ergens iets zeer, na 500 meter was ik buiten adem en in m'n kop was ik full time bezig met 'wanneer mag ik stoppen!?' en 'zijn die fokking 10 minuten al om?!?'.
Twee jaar geleden jaar was ik dat zat. Volgens velen zou hardlopen Echt Heel Lekker zijn en ik wilde dat ook Voelen. En dus moest er iets veranderd worden aan mijn aanpak. Ik ging zonder horloge op pad, liep elke keer een ander rondje zodat ik niét wist welke afstand ik liep en ging gewoon op pad. Als ik moe was, mocht ik wandelen -al wandelde ik een half uur- en als ik weer zin had, rende ik een stukje.
Dat lukte wel. Sterker nog, na 'n tijdje was ik een uurtje buiten, waarvan ik een half uur rende en, belangrijker nog, ik had het naar mijn zin. Ik genoot van het buiten zijn, van het zoeken naar leuke routes, naar mooie stukken natuur. Het ging niet meer om tijd of afstand, maar om het buiten zijn. Ik voelde eindelijk wat die hardlopers bedoelen.
Vorig jaar zat ik in Ghana. Daar is lopen an sich al een inspanning, dus hardlopen hebben we niet gedaan. Bij terugkomst ben ik een paar keer geweest, daarna kwam De Blessure. Heupen, rug, nek, alles deed gruwelijk zeer (iets met durale pijn bladiebla) en dat duurde. Een week, een maand, drie maanden, een half jaar, 8 maanden... ergens in december is het minder geworden, maar nog steeds is het niet over.
1 januari liep ik voor het eerst sinds Heel Lang weer hard met vriendinnetje. En dat ging goed. Een paar dagen later weer. En weer. En weer.
Afgelopen woensdag liep ik per ongeluk 4 kilometer en hoewel vaderlief het niet geloofde, vertelde
Afstandmeten.nl dat ik gelijk had. Het voelde als 4 kilometer, en het waren er 4. Ape-trots was ik.
Vanmorgen besloot ik weer te gaan en te kijken of ik die 4 kilometer nog eens kon, of dat het gewoon te maken had met de manische bui van afgelopen week.
Maar.
Vanmorgen.
Liep.
Ik.
Er.
(met het zonnetje op,
en in mijn bol)
VIJF!!!!
Vijf hele kilometers.
Hallelujaaaaaaaaaaaaaaaa!