Woorden fladderen.
Net als ik.
Op en neer, en van links naar rechts.
Ongrijpbaar zijn ze,
en uiteindelijk dwarrelen de lege blaadjes
vragend op de grond.
En nu?
Alles fladdert,
een chaotische dans,
een wervelwind zonder begin en eind,
zelfs de dromen laten zich niet langer vangen.
Ik wil dit en dat en nee laat maar.
Kan vast niet.
Het fladdert,
alles fladdert.
Losse eindjes laten zich niet langer knopen.
Ik houd niet van dat gefladder.
Ik wil zacht en lieflijk en gestroomlijnd.
Ik wil gebundelde dromen,
geen losse blaadjes.
Een draaiboek wil ik
met her en der
een lege plek.
Maar de vogel in mijn hart wil vliegen,
hij ruikt de ruimte en schudt aan de tralies.
Dat moet haast wel een postduif zijn.
Zo één met een postzak vol verhalen,
brieven en telegrammen
over wat ik wil, kan, mag, doe,
ga doen, zal zijn, zal betekenen.
Ik wil mijn dromen laten fladderen,
de ruimte geven.
Maar wat als mijn vogel
de weg niet meer terug vinden zal
en dromen
lege blaadjes blijven?
31 januari 2010
13 januari 2010
Sana is teleurgesteld
Misschien moet ik mijn zoektocht naar een job als PMT'er maar eens aan de wilgen hangen. Er zijn werkplekken zat waar nog heel wat te verbeteren valt. Jemig zeg.
Zo werd ik al tweemaal 'mevrouw Van Vliet' genoemd in reacties op sollicitatiebrieven, stond er boven een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek 'geachte mevrouw Kempe' en kregen we net twee dezelfde pizza's afgeleverd, terwijl we twee verschillende hadden besteld. Ik heet geen Van Vliet of Kempe, en natuuuuurlijk bestellen we geen twee dezelfde pizza's. (Sterker nog, als het aan mij zou liggen, zou ik per punt willen kiezen welke ingrediënten ik wil.) 't Was ook zeker niet de eerste keer dat het mis gaat als wij eten bestellen. Sterker nog.. Het gaat bijna nooit goed. Zou het een teken zijn?
Hoe moeilijk kan het zijn om een pizza-toko te runnen?! Of om de juiste adresgegevens in te vullen in een fokking STANDAARD brief?!? En welke collega schreef 'fitness' als 'fitnis' in de agenda op mijn werk?!?!
Zo werd ik al tweemaal 'mevrouw Van Vliet' genoemd in reacties op sollicitatiebrieven, stond er boven een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek 'geachte mevrouw Kempe' en kregen we net twee dezelfde pizza's afgeleverd, terwijl we twee verschillende hadden besteld. Ik heet geen Van Vliet of Kempe, en natuuuuurlijk bestellen we geen twee dezelfde pizza's. (Sterker nog, als het aan mij zou liggen, zou ik per punt willen kiezen welke ingrediënten ik wil.) 't Was ook zeker niet de eerste keer dat het mis gaat als wij eten bestellen. Sterker nog.. Het gaat bijna nooit goed. Zou het een teken zijn?
Hoe moeilijk kan het zijn om een pizza-toko te runnen?! Of om de juiste adresgegevens in te vullen in een fokking STANDAARD brief?!? En welke collega schreef 'fitness' als 'fitnis' in de agenda op mijn werk?!?!
11 januari 2010
Sana houdt van macht
Van de macht van het beïnvloeden van gedrag, het geruststellen van onrustige gedachten, het werken aan gedragsverandering, het relativeren van angstige gedachten, het aanleren van constructief gedrag, het reguleren van emoties..
Ik houd van het feit dat ik bovenstaandezou moeten kunnen kan, dat ik daar vier jaar voor gestudeerd heb, dat ik anderen daarin kan begeleiden - en mezelf zo nu en dan.
Het zit in mij, ik geniet ervan en het is tenenkrullend als dat niet kan. Als het niet lukt. Omdat de problematiek er niet naar is. Omdat psychotische overtuigingen nauwelijks te beïnvloeden zijn. Althans, ik ben er bar slecht in en zie er weinig toekomst (meer) in.
En dus hoop ik echt een andere baan te scoren, nog voordat de mussen van het dak vallen en ik weer op slippertjes rond huppel.
Want.
Soms kan er zo verdomd weinig.
‘Kijk dan, mijn arm is helemaal aan het schudden.’
Ik kijk, zie niets –omdat er niets schudt- en voel onmacht.
‘Maar er is echt iets mis hoor, ze hebben me iets verkeerds te eten gegeven en dat blijft in mijn maag zitten en nu zit alles op slot.’
Ik kijk hem aan en schud diep vanbinnen meewarig mijn hoofd. En voel onmacht.
‘Ik weet het zeker, ze komen me halen, met ’n wit bestelbusje, pas maar op!’
Ik kijk, zie geen wit bestelbusje en verwacht ook niet dat deze ooit zal komen. En voel onmacht.
‘Als ik niet zestien keer check of de kraan echt niet druppelt, dan krijgen mijn stemmen ruzie en worden ze boos op mij.’
Ik kijk hem aan, duw hem voorzichtig bij de kraan weg en voel onmacht.
‘Ik hoor hier niet, ik hoor hier niet, het is een complot, ze willen me gewoon wegstoppen!’
Ik kijk hem aan, zie zijn boosheid en voel onmacht.
‘Ik moet in een diepe put, en dan moeten 13 mensen me uitschelden.. pas dan kan ik genezen.’
Ik kijk hem aan, weiger om hem in een put te gooien en uit te schelden – en voel onmacht.
‘Ik weet zeker dat ze het op mij gemunt hebben. Dan sturen ze de spinnen, de ratten, het ongedierte. En die vallen mij aan, zomaar, vanuit het niets.’
Ik kijk haar aan, wou dat ik tot haar door kon dringen – en voel mijn onmacht.
Ik houd van het feit dat ik bovenstaande
Het zit in mij, ik geniet ervan en het is tenenkrullend als dat niet kan. Als het niet lukt. Omdat de problematiek er niet naar is. Omdat psychotische overtuigingen nauwelijks te beïnvloeden zijn. Althans, ik ben er bar slecht in en zie er weinig toekomst (meer) in.
En dus hoop ik echt een andere baan te scoren, nog voordat de mussen van het dak vallen en ik weer op slippertjes rond huppel.
Want.
Soms kan er zo verdomd weinig.
‘Kijk dan, mijn arm is helemaal aan het schudden.’
Ik kijk, zie niets –omdat er niets schudt- en voel onmacht.
‘Maar er is echt iets mis hoor, ze hebben me iets verkeerds te eten gegeven en dat blijft in mijn maag zitten en nu zit alles op slot.’
Ik kijk hem aan en schud diep vanbinnen meewarig mijn hoofd. En voel onmacht.
‘Ik weet het zeker, ze komen me halen, met ’n wit bestelbusje, pas maar op!’
Ik kijk, zie geen wit bestelbusje en verwacht ook niet dat deze ooit zal komen. En voel onmacht.
‘Als ik niet zestien keer check of de kraan echt niet druppelt, dan krijgen mijn stemmen ruzie en worden ze boos op mij.’
Ik kijk hem aan, duw hem voorzichtig bij de kraan weg en voel onmacht.
‘Ik hoor hier niet, ik hoor hier niet, het is een complot, ze willen me gewoon wegstoppen!’
Ik kijk hem aan, zie zijn boosheid en voel onmacht.
‘Ik moet in een diepe put, en dan moeten 13 mensen me uitschelden.. pas dan kan ik genezen.’
Ik kijk hem aan, weiger om hem in een put te gooien en uit te schelden – en voel onmacht.
‘Ik weet zeker dat ze het op mij gemunt hebben. Dan sturen ze de spinnen, de ratten, het ongedierte. En die vallen mij aan, zomaar, vanuit het niets.’
Ik kijk haar aan, wou dat ik tot haar door kon dringen – en voel mijn onmacht.
10 januari 2010
Wat Sana wil
ik wil +10 en dan lekker rennen over de dijk
ik wil Inge naast me bij de piano
ik wil een toverstokje waarmee de papierhandel na 3x zwaaien gesorteerd in de mappen zit
ik wil een eigen huisje
ik wil een lopend buffetje a la High Tea
ik wil een vriendje met een gekke muts (en anders maar zonder)
ik wil lekker poepen
ik wil blonde dreads - of donkere, whatever
ik wil uren in een warm zoutbad zweven
(1e logje van 2010. Olé. Geen idee of en hoe verder. Maar wordt vast nog wel een keer vervolgd.)
ik wil Inge naast me bij de piano
ik wil een toverstokje waarmee de papierhandel na 3x zwaaien gesorteerd in de mappen zit
ik wil een eigen huisje
ik wil een lopend buffetje a la High Tea
ik wil een vriendje met een gekke muts (en anders maar zonder)
ik wil lekker poepen
ik wil blonde dreads - of donkere, whatever
ik wil uren in een warm zoutbad zweven
(1e logje van 2010. Olé. Geen idee of en hoe verder. Maar wordt vast nog wel een keer vervolgd.)
Abonneren op:
Posts (Atom)