Sana ziet weer mogelijkheden

Terwijl ik heel blij ben dat andere mensen zo blij met mijn baan voor mij zijn en plaatsvervangend joelen, huppelen en rondedansjes maken, viel er plots nog een uitnodiging voor een ander sollicitatiegesprek op de deurmat.

Zelfde functie, leukere doelgroep.
Beter betaald, ietsje verder reizen.

Ik zeg, daar gaan we dus ook maar eens een kijkje nemen.


En terwijl ik heel blij zat te zijn voor mezelf dat er nu meer opties zijn en een flinke hap van mijn gehaktrolletje-met-ham-uit-de-oven nam, belde een oud-docent. Hij vroeg wat ik zoal deed en of ik toevallig zin had om voor een paar maanden mee naar Ethiopië te gaan.

Na al het gehuppel in Ghana heb ik mijn portie buitenland wel gehad. Al moet ik zeggen dat het idee om al dat geneuzel met werk zoeken, solliciteren en de bijbehorende spanning en faalangst weer een paar maanden uit te stellen inmiddels best aantrekkelijk lijkt.

But well.. sneller dan het klokje tikt kan ik nog niet rennen, dus ik probeer maar gewoon heel zoet & zen te zijn en braaf te wachten op dat 2e sollicitiatiegesprek. Nu eerst maar eens een ouderwets weekendje weg met De Meiden. Wijntjes drinken, winkelen, skaten, hardlopen, spelletjes doen, zwemmen, nog meer wijntjes drinken en al het geld verbrassen dat ik ga verdienen. Ooit. Ergens

Sana scoort een baan

.. en toen zei ik dus dat ik een plant ben..
.. en dat ik soms op een sneaky manier de boel weet aan te sturen..
... dat ik hou van theorie, van diepgang en van ontwikkeling..
.. dat ik wel hou van een beetje provoceren..
... dat ik niet achterover ga leunen..
.. dat ik soms kan doordraven en mezelf dan moet terugfluiten..
... dat ik uiteindelijk(!) heus wel om hulp vraag..


En toen had ik ineens een baan.
Ik vind het nog steeds Grote Gekkigheid.
Maar het is wel echt zo. Denk ik.

(Maar sinds die tegenslag van dat tijdeljke niets voorstellende maar toch zo leuke bijbaantje ga ik er vanuit dat zoiets weer en weer en weer zal gebeuren. Dat 'ie dan volgende week alsnog zegt: Ja sorry meisje, we hebben toch een Veel Betere Kandidaat gevonden. Da's zo'n vies autistisch paranoia trekje van me.. Als het één keer misgaat... Ik lijk Thom wel. Hij was laatst gevallen in de speeltuin en riep hard huilend: "Ik wil noooooit meer naar deze speeltuin." Don't blame de speeltuin, denk ik dan, maar ach. Kan 'ie ook niets aan doen. Daarna kreeg ik ook nog de schuld: "Ik wil dat JIJ pijn hebt!!! Als ik val, dan moet JIJ pijn hebben, want jij keek niet en toen viel ik." Anyway. Blame dan toch maar de speeltuin. Maar goed. Terug naar mn job. Focus, Sana, FOCUS!!)


Ik kwam Het Gesprek uit met het idee dat zij nu heel veel meer van mij te weten waren gekomen en dat ik -in hun ogren- ook best wel heul erg de goede antwoorden had gegeven, maar ook met het idee dat ze gek zouden zijn een grote vergissing zouden begaan als ze mij daadwerkelijk als soosieootherapeut aan het werk zouden laten gaan met hun psychotische klanten.

Want: Pff. Who am I?
En: Wat kan ik nou eigenlijk?

Gelukkig had ik hem verteld dat ik een Plant was en toen zei hij 'oh, een Plant, nou, daar hebben we flink tekort aan, dus dat is wel Heel Erg Mooi.' Terwijl ik dacht 'oké Sana, lekker dan, wat is dat nou voor antwoord op de vraag 'wat voor type ben je?''. Maar hij kende de Belbintest op z'n duimpje en wist me nog veel meer te vertellen over hoe ik dan vermoedelijk in elkaar zou steken.

En toen ging ie los: "Dan moeten we volgende week maar een kennismaking met de rest van het team plannen, plus het arbeidsvoorwaardengesprek". Tja. En toen 'ie aan het eind voorstelde om me even snel rond te leiden, tja. En hij sloot met af met 'je wordt binnen 2 uur gebeld over hoe & wat', waardoor ik helemaal zoiets had van. Zijn jullie wanhopig ofzo? Tja.

In de laatste vijf minuten van die twee Hele Lange Uren werd ik gebeld. Men was nog steeds Zeer Positief en dus zouden ze de kennismaking en het arbeidsvoorwaardengesprek gaan plannen. Tenminste, als ik er hetzelfde over dacht?


Dus.
Ik heb een baan.
Mwhoehahahahahahahahahahahaha.

Ze zijn gek!

Sana telt tot tien

Geachte mevrouw (of meneer) van de Pee-en-Ooh,

Hoe gaat het met u? Met mij gaat het goed, al moet ik zeggen dat ik na het lezen van uw reactie op mijn open sollicitatie wel even zin had om het mailtje met laptop en al door het raam te smijten.

Want. Wat dacht u? Die domme doos uit Zwolle heeft niet eens de moeite genomen om te kijken of er een passende vacature is? Die stuurt gewoon lukraak een open sollicitatie terwijl er NIKS passends op de website staat? Ja sorry hoor, ik dacht dat het principe van een open sollicitatie toch net ff anders is.. dat je dan dus juist NIET reageert op een bestaande vacature, maar dat je gewoon zoiets schrijft als 'Hey hallo, hier ben ik, dit kan ik, dit wil ik, misschien kunnen we ooit iets voor elkaar betekenen?'. En dat je dan in een soort van grabbelbak belandt en als ze nog eens iemand nodig hebben, dat ze eens gaan graaien... en dat ik dan misschien wel tevoorschijn zou komen. Maar nee. Jullie vernietigen mijn brief gewoon, omdat er nu niets passends is. Dat had ik toch zelluf al wel gezien?!?!?!

En wat dacht u? We lezen het gewoon zo vluchtig, en schrijven even een hatsteflatsmailtje terug waarbij we de titel 'mevrouw' gewoon weglaten, en dan de achternaam een beetje verbasteren? Niks geen 'geachte mevrouw Van der Kaak', maar gewoon 'geachte Van der Vlaak?'. Als in 'wat maakt het uit, die zien we toch nooit meer terug!'?

Nou, lekker dan.
En natuurlijk blijf ik de website in de gaten houden. En natuurlijk zal ik dan ook gewoon nog een keer een brief schrijven. Want hey, zo wanhopig ben ik dan weer wel... maar oei, oei, oei, Pee-en-Ooh, don't try this again. Want ik weet niet of ik mijn impulsen de volgende keer weer zo goed weet te beheersen.


Met -uiteraard- vriendelijke groet,

S. van der KKKKaak

Sana goes incognito

Sana ging stampvoetend naar huis

De blijheid was van korte duur.

Ik had er niet bepaald rekening mee gehouden dat niet alleen ik -als uitzendkracht- me zomaar kan terugtrekken en nergens aan vast zit, maar dat dat ook geldt voor de andere partij.

Wel een beetje heel erg lomp en asociaal en stom dat ze mij dan vergeten af te bellen en dat ik daar dan gewoon vrolijk het lokaal in huppel, om vervolgens alle fris- en fruitigheid razendsnel in mijn schoenen te voelen zakken.

Niks geen grenzeloos en impulsief meisje van zes de hele dag volgen, begeleiden en structureren, niks geen structuur in m'n week en niks geen inkomsten.

Ik ben weer een Koos.
Werkloos.


(En dat het uitzendbureau dan belt met een 'oh, onze excuses, mijn collega (jaajaa) is vergeten af te bellen'. En dat ik dan afsluit met een 'oké, doei, werk ze!' en dat zij dan zegt 'ja, jij ook!'.

Jij ook?!?
Sukkel.)

Sana vond het interessant

Staan twee werklozen voor het raam naar buiten te staren,
zegt de één tegen de ander:

'Ah weet je, ik vind een duif helemaal geen vogel.'
'Nee. Maar dat vind ik ook. Een duif is een duif. Geen vogel.

Sana is een gymjuffie..

.. en dit gymjuffie heeft vandaag weer geleerd hoe belangrijk je ik dat wat ik zeg, uitstraal en doe kan zijn in de wereld van een kind.

Zegt het ene meisje tegen het andere meisje:

'Wat zei ze tegen jou?'
'Netjes. En tegen jou?!?'
'Tegen mij zei ze 'Yes'.

Sana viert moederdag

Dat zij dan,
bij het bekijken van de gedekte tafel,
verbaasd stamelt:
'broodjes?!?',
haar ogen nog niet gewend
aan het vroege tijdstip,
haar ogen nog niet ingesteld
op de onaangekondigde aanwezigheid
van haar ver-weg-dochter.

En dat ze dan ineens,
alsof iemand haar plots de juiste bril opzet,
stamelt,
'San?!?,
wat doe jij nou hier?'.

En dat het dan leuk is,
we samen ontbijten,
een potje Catan spelen (ik win, maar dat terzijde),
moederdaggebak eten,
over het strand wandelen
en dan
weer afscheid nemen.

Dat het bijna lijkt,
voelt,
alsof het nooit anders is geweest,
maar dat gedachten en gevoelens
nog zo pijnlijk vaak afdwalen
naar tien jaar terug -
en de vijf jaar ervoor,
en erna.

Het nu is raar,
onwerkelijk,
spannend
en fijn.

Hopen, dromen,
(en ons best doen)
dat het zo mag blijven,
en vanaf nu
elk jaar
een beetje beter
mag gaan zijn.

Sana reist in gedachten even terug

Sana is blij

Smsje naar E., vanochtend:
Ben je thuis?
Mag ik even komen zeiken?

(Oftewel: Ik moet ergens heel hard uithuilen,
heb jij zakdoeken en een schouder?)

Eenmaal binnen duurde het ongeveer twintig seconden en toen zat ik met een wc-rol (in plaats van zakdoeken) op de bank. Want.

Ik verveel me. En het is kutweer. En ik verveel me zo. En ik kan me nergens toe zetten. En het voelt alsof ik wegglij. En ik baal gewoon dat het niet lukt en dan ga ik beginnen met denken dat niets lukt, en als ik daar eenmaal aan begin dan lijkt het hele leven mislukt en zinloos en en en en en... boehoe, whoehoe.

Toen ging de telefoon.
De mevrouw van het uitzendbureau.

Of ik ook in Apeldoorn wilde werken eventueel. (Ja!) Of ze dan mn CV op mocht sturen? (Ja!) Of ik voor tijdelijk ook voor ongeveer 14 uur per week op een mytylschool (lich/verstandelijk/meervoudig) wil werken? (Uhm, ja?!) Of ik dan morgen gewoon om 8.45 kan beginnen?


Dus.


:-)

Het tijdperk-der-verveling-en-geldloosheid is ten einde... ik ben zo blij!

Sana geeft biologieles

Na ruim een half uur te zijn achtergevolgd door Tarzan, Reuzemensenaap en MegaMindy was het tijd om het zand uit mijn bilspleet haren te schudden, de sokken en de schoenen aan te doen en de speeltuin te verlaten met aan elke hand een hijgend jongetje.

Op de terugweg toverde ik nog een biologielesje uit mijn mouw: 'En kijk, als de paardenbloem dan oud wordt, dan gaat hij er zo uit zien, als een pluizenbolletje, en dan kun je de zaadjes wegblazen, zodat er op een ander plekje ook weer paardenbloemen kunnen groeien.'


'Hahahaha',
lachte Ramon (4 jr.),
'dan krijgt hij dus
net als opa eerst
grijze haren....

en daarna wordt
'ie kaal!'

Sana verlangt

Nu.

Legging, kniekousen, pyjamabroek, hempje, langemouwshirt,
kortemouwenshirt,
vest,
sjaal,
armwarmers.

Doe mij
nog maar een paar
van die dagen
zoals vorige week,

daar
doet mijn humeur
het een stuk
beter op!

Sana borrelt

I feel like creating,
like making music,
painting,
taking crazy photos,
writing,

or just watching...


bjoetiefoel things:

K L I K