Dreigbrief

Wij wonen niet in de meest rijke buurt van Zwolle. Sterker nog, we wonen in de flattenwijk waar het gros van de bevolking of student is of Nederlands niet als moedertaal heeft. Of beiden. Geeft niets natuurlijk, want ons huisje staat iéts daarnaast in een leuk rijtje andere eensgezinshuisjes omgeven door Nederlandse gezinnetjes die jaarlijks een buurtbarbeque organiseren. Wij hebben geen last van de doorgaans rustige flatbewoners en wanen ons veilig. We zeggen goedemorgen en goedemiddag tegen de buren en happen een saté'tje mee op de buurtbarbeque.

Zojuist ontdekte ik de post en bij het zien van een dubbelgevouwen A4-tje met grote blauwe stiftletters dacht ik 'ach gut, de buurmeisjes hebben Sint uitgezwaaid en lopen nu hun zelfgemaakte kerstkaarten door de buurt te verspreiden, watschattig'. Al mijmerend over dat ik ook maar eens moet gaan nadenken over mijn kerstkaarten vouwde ik het tot primitieve kerstkaart gebombardeerde A4-tje en deed heel erg mijn best om de vrolijke kerstboodschap te ontcijferen.

Maar, nee hoor. Niks vrolijk Kerstfeest, niks geen gelukkig nieuwjaar en de beste wensen enzo. De schrijvers van dit kaartje wensen ons iets totaal anders toe.

Dood uw kinderen. Dát is de boodschap. Duidelijke taal.
Met de groeten van Clup Zwarte Hand.